കാൽവരിയിൽ ഒരേ സമയം രണ്ടു ബലികൾ നടന്നു. 'ജനം നശിക്കാതിരിക്കാൻ' എന്ന കുലീനമായ ഉദ്ദേശ്യത്തോടെ 'അവൻ' വധിക്കപ്പെട്ടു. അവൻ തകർക്കപ്പെടേണ്ടത് പ്രധാനപുരോഹിതന്റെ ആവശ്യമായിരുന്നു. ജീവന്റെ സമൃദ്ധിക്കായി ശൂന്യവത്കരിക്കപ്പെടേണ്ടത് 'ഞാൻ' ആണ് എന്നത് വിശ്വസ്തത, ത്യാഗം, സ്നേഹം എന്നിവ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു.
ബലി ഒരു ഹൃദയഭാവമാണ്. ബലിയർപ്പകന്റെ ഹൃദയത്തിനൊത്ത് ബലിയുടെ അർത്ഥവും മാറും. ഒന്നുറപ്പാണ്, പൂജ്യമായ സിംഹാസനങ്ങളുടെ അധികാരത്തിലും, മർക്കടമുഷ്ടിയിലുള്ള ചെങ്കോലിലും ദാർഷ്ട്യത്തിലും കയ്യാപ്പാസ് നിവർത്തിയാക്കിയ ബലി രണ്ടാമത്തെ ബലിയല്ല. നാശമാണ് അതിന്റെ ഫലം.
ഇതിൽ ഏതു ബലിയാണ് അൾത്താരയിൽ അനുവർത്തിക്കേണ്ടതെന്നു ഇനി മേൽ തീരുമാനിക്കേണ്ടത് ഓരോ വിശ്വാസിയുമാണ്. ഇടയന്മാരും പുരോഹിതരും പാലിച്ച കഠിനമായ മൗനം പ്രബോധനത്തിനായുള്ള അവരുടെ ശബ്ദത്തെ മൂകമാക്കിക്കളഞ്ഞു. ഓരോരുത്തരുടെയും ഹൃദയഭാവത്തിനനുസരിച്ചു ബലിയുടെ ഭാവവും അർത്ഥവും ഫലവും മാറും. ഒരേ വാക്കുകൾ ഉച്ചരിച്ചു കൊണ്ട് തന്നെ ഓരോരുത്തർക്കും കയ്യപ്പാസായി നിൽക്കാം, അല്ലെങ്കിൽ ക്രിസ്തുവായും നിൽക്കാം. ബലിവേദിയിലേക്കു പോകുന്ന ഓരോരുത്തരോടും, സാധാരണ ജനത്തിന്റെ (വിശ്വാസിപ്പട്ടം അണിഞ്ഞവരുടേതല്ല) നിഷ്കളങ്ക മനഃസാക്ഷിക്കുള്ളിൽ നിന്നും ക്രിസ്തു ചോദിക്കുന്നു, "നിങ്ങൾ എന്താഗ്രഹിക്കുന്നു?"
