'സഭ'ക്കുള്ളിൽ നിന്നും കേൾക്കുന്ന യുദ്ധകാഹളങ്ങളിലെ വിശ്വാസപരമായ യുക്തി, കുറെ വർഷങ്ങളായി അനുവദിക്കപ്പെടുകയും നീതീകരിക്കപ്പെടുകയും വിശുദ്ധമാനമണിയിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്ത അപരവത്കരണത്തിന്റെ വീര്യമാണ്. ശ്ലൈഹീക പാരമ്പര്യങ്ങൾ അഹങ്കാരമാക്കുകയും എന്നാൽ മക്കബായൻ സമരമുറ ആത്മീയതയാക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ശൈലിയിൽ ക്രിസ്തു എവിടെയാണ്? ക്രിസ്തുവിന്റേതല്ലാത്ത ഭാഷ സഭയിൽ നിന്ന് ഉയരുകയും അത് പ്രബലമാവുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ അത് സഭയുടെ തന്നെ ആന്തരികമായ തകർച്ചയെ എടുത്തുകാണിക്കുന്നു. ക്രിസ്തു ഒരു മൂല്യമാവാത്ത സഭ, ക്രിസ്തുവിനെ കാര്യമായെടുക്കേണ്ടതില്ലെന്നു കരുതുന്ന സഭ.
സഭക്കങ്ങനെ ഒരു നിലപാടില്ലെന്ന് പറഞ്ഞേക്കാം. ആരാണ് സഭ? പ്രബലപ്പെടുന്ന സ്വരം സഭയിലുണ്ടെങ്കിൽ അത് സഭയുടേത് തന്നെയല്ലേ? അല്ല എങ്കിൽ, അങ്ങനെയാവരുത് എന്ന് സഭ പറയാത്തതെന്തേ? യുദ്ധകാഹളങ്ങളുടെ കാഴ്ചപ്പാടുകളെ ശരിവച്ച ഉറവിടങ്ങൾ ഇന്നും വിശുദ്ധ സുവിശേഷത്തിന്റെ പ്രഘോഷകരല്ലേ? സഭയുടെ സംരക്ഷകരായി വാഴ്ത്തപ്പെടുന്ന അവരിട്ട കനൽ വരും നാളുകളിൽ ഏതു അവസ്ഥ സ്വീകരിക്കുമെന്നും അത് സഭക്ക് ഏതു മുഖം നൽകുമെന്നും ഇന്നത്തെ പ്രതികരണങ്ങളിൽ നിന്നും നോക്കിക്കാണാവുന്നതേയുള്ളു.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ