പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ പെരുമയ്ക്കും ആരുടെയൊക്കെയോ സ്ഥാപിതതാല്പര്യങ്ങൾക്കും ഉപകരിക്കുന്നതിലുപരി, ദൈവത്തിനുവേണ്ടി എന്ന് കരുതി ചെയ്യുന്ന ത്യാഗങ്ങൾ എത്രമാത്രമാണ് ദൈവത്തിനു മഹത്വമേകിയത് എന്ന് ചിലപ്പോഴെങ്കിലും ഒരു വിചിന്തനം ആവശ്യമായില്ലേ?
ദൈവപ്രേരിതമായി ലാളിത്യത്തിൽ കുരുത്ത പുറപ്പാടുകൾ എന്നൊക്കെ ഗോപുരമുയർത്താൻ കല്ലുകൾ തിരഞ്ഞുവോ, അന്നൊക്കെ അവശേഷിച്ചത് വീണുപോയ കല്ലുകളും ചിതറിക്കപ്പെട്ട ആളുകളും മാത്രം. ചിലരത് പറയുകയും ചെയ്തു, വിനീതമായ ഹൃദയം - അത് മാത്രമാണ് ഞങ്ങൾക്ക് സാധിക്കുന്ന ആരാധന. അതല്ലേ ദൈവം തേടിയിരുന്നത്?
ദൈവപ്രേരിതമായി ലാളിത്യത്തിൽ കുരുത്ത പുറപ്പാടുകൾ എന്നൊക്കെ ഗോപുരമുയർത്താൻ കല്ലുകൾ തിരഞ്ഞുവോ, അന്നൊക്കെ അവശേഷിച്ചത് വീണുപോയ കല്ലുകളും ചിതറിക്കപ്പെട്ട ആളുകളും മാത്രം. ചിലരത് പറയുകയും ചെയ്തു, വിനീതമായ ഹൃദയം - അത് മാത്രമാണ് ഞങ്ങൾക്ക് സാധിക്കുന്ന ആരാധന. അതല്ലേ ദൈവം തേടിയിരുന്നത്?
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ