ആവശ്യമെങ്കിൽ വെറുപ്പും, പ്രതികാരവും, പകയുമെല്ലാം പവിത്രമായ പുണ്യങ്ങളാക്കാം. സൗകര്യപൂർവം മാറ്റിയെഴുതാവുന്ന സിദ്ധാന്തങ്ങളായി വിശ്വാസം മാറുമ്പോൾ പുതിയ സുവിശേഷങ്ങളുണ്ടാകും. അപരൻ തനിക്കു ശാപവും ശത്രുവുമാകുമ്പോൾ അത്തരം സുവിശേഷം സ്വന്തം വിശുദ്ധമുഖം ശോഭയിൽ നിലനിർത്താൻ ആവശ്യമാണ്. ക്രിസ്തുവിന്റെ മനോഭാവമില്ലാത്ത ഒരു ആദര്ശത്തിലും സുവിശേഷ മൂല്യമില്ല.
മനുഷ്യരായി ഒരുമിച്ചു നടക്കാൻ തടസ്സമുണ്ടാക്കുന്ന വ്യവസ്ഥിതികളെയാണ് anti-gospel എന്ന് വിളിക്കേണ്ടത്. സുവിശേഷം സകല മനുഷ്യർക്കും വേണ്ടിയുള്ള സന്തോഷത്തിന്റെ വാർത്തയാണ്. അത് സ്വയം കുറ്റപ്പെടുത്താനും അപമാനിക്കുവാനുമുള്ള ഭീതിയുടെ വാർത്തയാവരുത്. മനുഷ്യത്വരഹിതമായ സമീപനങ്ങളെയും ചൂഷിതമനോഭാവങ്ങളെയുമാണ് തിന്മയെന്നു വിളിക്കേണ്ടത്. പാപമെന്നും അശുദ്ധിയെന്നുമൊക്കെ വിളിക്കപ്പെടുന്ന മറ്റെല്ലാം സാംസ്കാരികമായ അന്തരങ്ങളാണ്. ഒരു സമൂഹം സ്വയം പാലിച്ചുപോരുന്ന ജീവിതശൈലികളാണ് അവർക്ക് വിശുദ്ധചര്യകൾ. 'അവരുടെ' ജീവിതരീതികൾ വ്യത്യസ്തമാണെങ്കിൽ അത് തിന്മയുമാണ്.
ജന്മിത്ത സംവിധാനത്തിലെ കാലഹരണപ്പെട്ട സമ്പ്രദായങ്ങൾ, സമൂഹത്തിലെ മാറ്റങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടുകയോ അവഗണിക്കപ്പെട്ടു പോവുകയോ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. മതപാരമ്പര്യങ്ങളുടെ പുറംമോടി ഉപയോഗിച്ചുകൊണ്ട് നിലനിർത്തുവാൻ ശ്രമിക്കപ്പെടുന്നത് ജന്മിപ്രാമാണ്യത്തിന്റെ ചില ആഢ്യതകളാണ്. നിലനിർത്തപ്പെടണമെന്ന് ശഠിക്കപ്പെടുന്ന ഏതാനം മേൽക്കോയ്മാ മനോഭാവങ്ങളെയും അവ സാധ്യമാക്കുന്ന സമ്പ്രദായങ്ങളെയുമാണ് പാരമ്പര്യങ്ങളായി താലോലിച്ചുപോരുന്നത്.
സ്വയം ഉയർത്തി നിർത്തുന്ന വ്യത്യസ്തതകളുടെ ആഢ്യതകളിൽ തികഞ്ഞ ഗർവ്വും അഹങ്കാരവുമുണ്ട്. അത്തരം നിലനില്പുകൾ സ്വന്തം നിലനില്പുകളാകുമ്പോൾ രൂപപ്പെടുന്ന പാരമ്പര്യങ്ങൾ ആർക്കുവേണ്ടിയാണ്? നന്മയിൽ ഒരുമിച്ചു നടക്കുന്നത് അസാധ്യമാക്കുന്നതാണ് സ്വാർത്ഥമായ ഇത്തരം അടയാളങ്ങൾ. അവയെ മതമെന്നും വിശ്വാസങ്ങളെന്നും വിളിക്കുന്നവർ ക്രിസ്തു എന്ന വ്യക്തിയെക്കുറിച്ച് പുനർചിന്തനം ചെയ്യേണ്ടത് അനിവാര്യമാണ്.
ജന്മിത്ത സംവിധാനത്തിലെ കാലഹരണപ്പെട്ട സമ്പ്രദായങ്ങൾ, സമൂഹത്തിലെ മാറ്റങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടുകയോ അവഗണിക്കപ്പെട്ടു പോവുകയോ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. മതപാരമ്പര്യങ്ങളുടെ പുറംമോടി ഉപയോഗിച്ചുകൊണ്ട് നിലനിർത്തുവാൻ ശ്രമിക്കപ്പെടുന്നത് ജന്മിപ്രാമാണ്യത്തിന്റെ ചില ആഢ്യതകളാണ്. നിലനിർത്തപ്പെടണമെന്ന് ശഠിക്കപ്പെടുന്ന ഏതാനം മേൽക്കോയ്മാ മനോഭാവങ്ങളെയും അവ സാധ്യമാക്കുന്ന സമ്പ്രദായങ്ങളെയുമാണ് പാരമ്പര്യങ്ങളായി താലോലിച്ചുപോരുന്നത്.
സ്വയം ഉയർത്തി നിർത്തുന്ന വ്യത്യസ്തതകളുടെ ആഢ്യതകളിൽ തികഞ്ഞ ഗർവ്വും അഹങ്കാരവുമുണ്ട്. അത്തരം നിലനില്പുകൾ സ്വന്തം നിലനില്പുകളാകുമ്പോൾ രൂപപ്പെടുന്ന പാരമ്പര്യങ്ങൾ ആർക്കുവേണ്ടിയാണ്? നന്മയിൽ ഒരുമിച്ചു നടക്കുന്നത് അസാധ്യമാക്കുന്നതാണ് സ്വാർത്ഥമായ ഇത്തരം അടയാളങ്ങൾ. അവയെ മതമെന്നും വിശ്വാസങ്ങളെന്നും വിളിക്കുന്നവർ ക്രിസ്തു എന്ന വ്യക്തിയെക്കുറിച്ച് പുനർചിന്തനം ചെയ്യേണ്ടത് അനിവാര്യമാണ്.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ