'നമ്മുടെ' നിലനിൽപ്പിനായി 'അവരെ' ഇല്ലാതാക്കുക എന്ന സമീപനം, നശിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ശുദ്ധീകരിക്കുക എന്ന പൊതുസമീപനത്തിന്റെ മറ്റൊരു പതിപ്പാണ്. ശുദ്ധത മലിനത എന്ന വേർതിരിവുകളിൽ സാംസ്കാരികമായ അടയാളങ്ങൾ എന്നതിനേക്കാൾ ഒരു സമൂഹം അതിനെ സ്വയം വേർതിരിച്ചു കൊണ്ട് നേടാൻ ശ്രമിക്കുന്ന ആധിപത്യത്തെയാണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നതെന്ന് കരുതാനാകും. പ്രത്യേക സമൂഹങ്ങൾക്ക് അവരവരുടേതായ ശക്തമായ സാന്നിധ്യത്തിന്റെ പ്രതിനിധ്യമാണ് പൊതുസ്ഥലങ്ങളിൽ പ്രകടമായ രീതിയിൽ കാണപ്പെടുന്ന അടയാളങ്ങൾ (പാർട്ടികളുടെയും മതങ്ങളുടെയും സംഘടനകളുടെയും ഒക്കെയാവാം). മറ്റുള്ളവ തങ്ങൾക്ക് അശുദ്ധവും, അസ്വസ്ഥത ജനിപ്പിക്കുന്നതും ആയിത്തീരുമ്പോഴാണ് ശുദ്ധിബോധം വലിയ പ്രേരക ശക്തിയാകുന്നത്.
'അവർ' എന്ന അശുദ്ധി അവരുടെ പ്രവൃത്തികളും, വളർച്ചയും സംഭാവനകളും എല്ലാം അപരവും മ്ലേച്ഛവുമാക്കും. 'അവരുടെ' ദൈവ'ങ്ങൾ' അപഹാസ്യരും പിശാചുക്കളുമാകും. എന്നാൽ ഈ അശുദ്ധികളെയൊക്കെയും തുടച്ചു നീക്കുവാനുള്ള ആവശ്യം സാധൂകരിക്കുന്ന ന്യായങ്ങളും യുക്തിയും എങ്ങനെ രൂപപ്പെടുന്നു എന്നത് ശ്രദ്ധിക്കുന്നത് നല്ലതാണ്. ഭീതി, വിദ്വേഷം, അവജ്ഞ തുടങ്ങിയവയെ പരിപോഷിപ്പിക്കാൻ തക്കതായ മിഥ്യകളെ രൂപപ്പെടുത്തി, അല്പസത്യങ്ങളും വക്രസത്യങ്ങളും വഴി വളർത്തിയെടുക്കുകയും, തീർത്തും സാധാരണക്കാരായവരുടെ പോലും വീക്ഷണരീതിയുടെ ചട്ടക്കൂടാക്കി തീർക്കുകയുമാണ് അതിന്റെ വഴി. പതിയെ അതുവഴിയുണ്ടാകുന്ന കൂട്ടക്കൊലകളും വംശഹത്യകളും ധാർമികവും ന്യായപൂർണ്ണവും അപലപനീയയോഗ്യമല്ലാതായിത്തീരുകയും ചെയ്യും.
'അവർ' ഇല്ലാതായതു കൊണ്ട് ഭീതി, വിദ്വേഷം, അവജ്ഞ എന്നിങ്ങനെയുള്ള അടിസ്ഥാന പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് പരിഹാരമാവില്ല. 'നിലനിർത്തപ്പെട്ട' നമുക്കിടയിൽ നിന്നുതന്നെ 'പുതിയ' അപരർ കണ്ടെത്തപ്പെടും. അവരും ശുദ്ധി ചെയ്യപ്പെടും.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ