പുഞ്ചിരിച്ചു നൃത്തം ചെയ്തവർക്കും
ചിരിച്ചു കഥ പറഞ്ഞവർക്കും
ഉള്ളിൽ വിതുമ്പലുകൾ ബാക്കി.
കഥാപാത്രങ്ങൾ ജീവിക്കുന്നതിനാൽ,
കാഥികന്റെ മുഖയാഥാർത്ഥ്യമോ
കഥയുടെ സത്യമോ
കാണികൾ അന്വേഷിക്കാറുമില്ല.
അരങ്ങിലും അണിയറയിലും മൈതാനത്തുമായി
കാഥികനും, കാണികളും എന്നും സ്വസ്ഥം...
പുഞ്ചിരി നാട്യമെന്ന് പറഞ്ഞത് വഴിപോക്കർ.
സഞ്ചാരികൾ - മിഴികൾ തേടുന്നവർ, മുഖങ്ങൾ കാണുന്നവർ
പുഞ്ചിരി തേങ്ങലുകൾക്കു മറവാണെങ്കിൽ,
അധരങ്ങൾ പറഞ്ഞ വാക്കുകളെ
അവയിലെ സത്യം സ്വയം പൊഴിച്ച് കളയും.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ