ദൈവത്തോടാണെങ്കിലും, ആളുകളോടാണെങ്കിലും,
സമൂഹത്തോടാണെങ്കിലും, വസ്തുക്കളോടാണെങ്കിലും.
എനിക്ക് സ്വന്തം എന്നതുപൊലെ തന്നെ
ഞാൻ ആർക്കോ സ്വന്തം എന്നതും ആഴങ്ങളുടേതു തന്നെ
ബന്ധങ്ങളുടെയും പ്രതിബദ്ധതയുടെയും തോതുകൾ ഈ ആഴങ്ങളാണ്.
നിയമിതമായ കടമകൾക്കപ്പുറം, അവിടെ പരസ്പരം നൽകപ്പെടുന്നുണ്ട്,
ഞാൻ അവർക്കു സ്വന്തവും, അവർ എനിക്ക് സ്വന്തവും എന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ.
ആശ്വാസമോ സ്വാസ്ഥ്യമോ തേടി മാത്രമല്ല സ്വന്തമെന്ന ആഴമുണ്ടെങ്കിൽ നാം ബന്ധങ്ങൾ തേടുന്നത്
പ്രീതിപ്പെടുത്തലിന്റെ സുഖേച്ഛയോ, പിണങ്ങുമോ എന്ന പേടിയോ അവിടെയില്ല
നന്മ മുൻനിർത്തി ശകാരിക്കാനും, മുറിപ്പെടാതെ ശകാരം കേൾക്കാനും സ്വന്തം എന്ന ആഴം കൂടിയേ തീരൂ.
വിശ്വാസവും വിശ്വസ്തതയും എന്റെ സ്വന്തം എന്ന ബോധ്യത്തിൽ നിന്ന് തന്നെ.
ആശ്രയബോധവും, സഹവർത്തിത്വവും എന്റെ സ്വന്തം ആവാതെ ഉണ്ടാവില്ല.
"നീ ഇങ്ങനെ ചെയ്താൽ നീ എന്റെ സ്വന്തം"
സ്വന്തമെന്നതിൽ അങ്ങനെ വ്യവസ്ഥകളില്ല
സ്നേഹബന്ധത്തിന് നിയമക്കുരുക്കുകൾ മുറുകുമ്പോൾ നഷ്ടമാകുന്ന ആഴമാണ് സ്വന്തം എന്ന വികാരം
വിവാഹിതരായതുകൊണ്ടു ഭാര്യാഭർത്താക്കന്മാരോ
ഒരേ ഭവനത്തിൽ ജനിച്ചതുകൊണ്ടു സഹോദരീസഹോദരന്മാരോ ആകുന്നില്ല
ഔപചാരികതയിൽ നശിപ്പിക്കപ്പെടുകയാണ് നമ്മുടെ ചൈതന്യം
സ്വന്തമെന്ന കാഴ്ച തെളിയുമ്പോൾ
താൻ അവർക്കും അവർ തനിക്കും സ്വന്തമെന്ന് ഗ്രഹിക്കുമ്പോൾ
എത്രയോ അമൂല്യമാണ് ബന്ധങ്ങളെന്നും നമ്മൾ അറിയും
ദൈവമെന്ന സത്യം പോലും ഈ ബന്ധത്തിലേ നമ്മൾ തിരിച്ചറിയൂ
പ്രതിഫലത്തിനായോ, ശിക്ഷ ഭയന്നോ ഉള്ള നിലപാടുകളിൽ സ്വന്തം എന്ന ആഴം ഇല്ല
സ്വർഗ്ഗമോ നരകമോ മാത്രം മുൻനിർത്തി
(സ്വർഗ്ഗം പ്രാപിക്കാനോ നരകം ഒഴിവാക്കാനോ മാത്രം) ദൈവത്തെ തേടുമ്പോൾ
സാങ്കല്പിക സ്വർഗ്ഗമാണു അന്വേഷിക്കുന്നത്
ദൈവത്തിനു സ്വന്തം എന്ന അനുഭവം തന്നെയാണ് സ്വർഗ്ഗം.
അപ്പോൾ അനുനിമിഷം സ്വർഗ്ഗം യാഥാർത്ഥ്യമാകും
എന്റെ സ്വന്തം ഭാര്യ/ ഭർത്താവ്, മക്കൾ .. .. അവർക്കു സ്വന്തമായ ഞാൻ
എന്റെ സഹോദരൻ/ സഹോദരി .... അവർക്കു സ്വന്തമായ ഞാൻ
എന്റെ നാട് അതിന്റെ സ്വത്ത് ..... ആ നാടിനു സ്വന്തമായ ഞാൻ
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ