"നമുക്ക് പ്രാർത്ഥിക്കാം,
ആദ്യം ഒന്ന് ചുറ്റി നടക്കൂ ...
പറവകളെ നോക്കൂ ...പൂക്കളെ നോക്കൂ ...
അവയിലൊന്നായി നിങ്ങളെത്തന്നെയും നോക്കൂ ...
ഇനി നമുക്ക് പ്രാർത്ഥിക്കാം ...
നന്ദി, നന്ദി, നന്ദി
എത്രയോ കരുതലുകളുടെ ഫലമാണ് ഓരോ കാഴ്ചയും
മാതാപിതാ, ഗുരു, ബന്ധു ...
ഊട്ടിയും ഉറക്കിയും ഭൂമിയും വാനവും
ഈ കൃതജ്ഞത, കരുതൽ ഞാനും നൽകട്ടെ
ഈ ബോധ്യത്തിൽനിന്നു ഞാൻ അകലാതിരിക്കട്ടെ
സ്നേഹതന്തുക്കൾ മുറിയാതിരിക്കട്ടെ
എന്തെന്നാൽ ശക്തിയും, ബലവും, മഹത്വവും
പൂക്കളെയും പറവകളെയും കരുതുന്ന മഹാനന്മയുടേതാകുന്നു
ഈ മണ്ണിൽ ഈ കൊച്ചുഹൃദയവും ആ നന്മ തേടട്ടെ."
കുന്തുരുക്കം പുകയും മുമ്പേ, തിരി തെളിയും മുമ്പേ
ആ വിശുദ്ധസ്ഥലത്തു പ്രവേശിക്കും മുമ്പേ
ശ്രദ്ധയോടെ, ഭക്തിയോടെ നടക്കാം
"നീ നിൽക്കുന്ന സ്ഥലം പരിശുദ്ധമാണ് "
പൂക്കളുടെ നറുമണവും, പക്ഷികളുടെ നാദവും
മുളകളുടെ താളവും ... ആരാധനക്രമം
ഭക്തിയുടെ ഭാവം ഹൃദയത്തിൽ ജനിപ്പിക്കുന്നത് അവയാണ്
കുന്തുരുക്കത്തിന്റെ സുഗന്ധവും, തിരികളുടെ ബലിയും
ഗായകരുടെ ഈണവും അടുത്ത പടിയേ ആകുന്നുള്ളു.
കൃതജ്ഞത, സ്തുതി, ആശ്രയബോധം, ശുഭേച്ഛ,
നന്മ, സമർപ്പണം, സുരക്ഷബലം, ധൈര്യം...
ഇവയെല്ലാം ജനിക്കുന്നത് കരുതപ്പെടുന്നു എന്ന ബോധ്യത്തിൽ നിന്ന്.
ഇവയുണ്ടെങ്കിലേ പ്രാർത്ഥനയാകൂ ...
കാതലില്ലാത്ത വാക്കുകളിൽ,
അനുരാഗമില്ലാത്ത പരിത്യാഗത്തിൽ പ്രാർത്ഥനയില്ല
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ