ഒക്കെ എന്തിനു വേണ്ടിയായിരുന്നു, ജീവിതം ഇനി എന്തിനാവണം എന്നൊക്കെ ധ്യാനിക്കുന്ന ഘോരരാത്രികളുണ്ട്. മനുഷ്യപുത്രന് മാത്രമല്ല, ജീവിച്ചു തീർക്കുന്ന ആർക്കും പല വേളകളിൽ വന്നു ചേരുന്ന കയ്‌പേറിയ പാനപാത്രമാണത്. "നീ നൽകിയ ഈ പാനപാത്രം ഞാൻ കുടിക്കേണ്ടതല്ലയോ" എന്ന് പറയുമ്പോൾ അത് കുടിച്ചിറക്കാൻ ഒരു കാരണമേയുള്ളു, പരിപാലിക്കുന്ന പിതാവിൽ നിന്നാണ് അത് നൽകപ്പെടുന്നത് എന്നതു മാത്രം. മാംസം അഴുകിയില്ലാതായാലും രക്തത്തുള്ളികൾ വഴിനീളെ വീണു വറ്റിയാലും പരിപാലനയിലുള്ള ആശ്വാസം "നിന്റെ ഇഷ്ടം നിറവേറ്റുകയായിരുന്നു ഞാൻ" എന്ന് നിർവൃതിയോടെ പറയുവാൻ നമ്മെ പ്രാപ്തരാക്കും.
ക്രിസ്തു നമുക്ക് വേണ്ടി മരണത്തെ പുൽകി എന്നതിനേക്കാൾ, ക്രിസ്തു നമുക്ക് വേണ്ടി ജീവൻ പകർന്നു നൽകി എന്ന് പറഞ്ഞു തന്നെ ധ്യാനിക്കണം. അവ രണ്ടും രണ്ടാണെന്ന് ധ്യാനം ഫലം നല്കിത്തുടങ്ങുമ്പോൾ പതിയെ ഉള്ളിൽ ഗ്രഹിച്ചെടുക്കാം. ഫലം നൽകാത്ത തീക്ഷ്ണതകളെ തണുപ്പിച്ചു തരും ആ ധ്യാനം.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ