തകർച്ചയിലാണെങ്കിലും, പാപത്തിലാണെങ്കിലും, തളർച്ചയിലാണെങ്കിലും പ്രത്യാശയോടെ ദൈവത്തിലേക്ക് നോക്കുവാനും, ഉള്ളിലുള്ള നന്മയുടെ വിത്തുകൾക്ക് ജീവൻ ലഭ്യമാക്കുവാനും ആന്തരിക സൗന്ദര്യത്തിൽ കാണുവാൻ കഴിയുന്ന സമാധാനം വളർത്തുവാനും കഴിയുന്നെങ്കിൽ, ദൈവത്തിന്റെ പ്രവൃത്തികൾ ഉള്ളിലും ചുറ്റിലും കാണാനാകും ("അനുതപിച്ച് സുവിശേഷത്തിൽ വിശ്വസിക്കുക" എന്നതിനെ ജീവിതത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരേണ്ടത് ഇത്തരത്തിലാണ്). ചുറ്റും നന്മകളെയും സൗന്ദര്യത്തെയും കാണാൻ കഴിയുകയെന്നത് തന്നെയാണ് ദൈവത്തിന്റെ പരിപാലനയിൽ നമ്മൾ അർപ്പിക്കുന്ന വിശ്വാസവും ഉറപ്പും.
ദൈവബന്ധത്തിൽ നിന്ന് ലഭിക്കുന്ന പ്രത്യാശയിൽ ധൈര്യപ്പെട്ടു വേണം പാപത്തിലേക്കും അവയുടെ മൂലകാരണങ്ങളിലേക്കും നോക്കാൻ. അവിടെ നമ്മുടെ യഥാർത്ഥ മുഖവും കൃപയിൽ ആയിത്തീരാവുന്ന പുതിയ മനുഷ്യനെയും നമുക്ക് കാണാം. പ്രത്യാശയാൽ പ്രേരിതമല്ലെങ്കിൽ ശിക്ഷകളുടെയും പരാജയങ്ങളുടെയും പേടിയായിരിക്കും നമ്മെ നയിക്കുന്നത്. അങ്ങനെ പേടിപ്പിച്ചു ചൂഷണം ചെയ്യുന്നവരാൽ കൊളുത്തി വലിക്കപ്പെടുന്നവരായിത്തീരാൻ ഈ പാപദുഃഖങ്ങൾ വഴി നൽകിയേക്കാം. അങ്ങനെ പ്രത്യാശയില്ലാത്ത അനുതാപം നാശകരമായേക്കാം.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ