ദൈവത്തെ സിംഹാസനത്തിലിരുത്തിയെങ്കിലേ എനിക്കും ഒരു രാജാവാകാനാകൂ. പക്ഷെ ആ ദൈവം രാജാവിന്റെ സേവകനായിരിക്കും എന്നതാണ് സത്യം. ദൈവജനത്തിൽ വസിക്കുകയും കൃപ പകർന്ന് ജീവൻ നൽകുകയും ചെയ്യുന്ന ദൈവം അത്ര കാമ്യമല്ല. ആ ദൈവത്തെ ആരാധിക്കാൻ, ദൈവഹിതം നിറവേറ്റാൻ പരസ്പര സ്നേഹവും തുറവിയും ശുശ്രൂഷാമനോഭാവവും കൂടിയേ തീരൂ. അവിടെ ഉച്ചനീചത്വങ്ങളില്ല, ദൈവിക വരദാനങ്ങളിൽ പരസ്പരം പരിപോഷിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു ശരീരമാണത്. ആ ജീവിതം ക്രിസ്തുവിന്റെ ബലി തന്നെയാണ്.
ദൈവത്തെ പ്രീതിപ്പെടുത്താനെന്നവണ്ണമുള്ള അനുഷ്ഠാനങ്ങൾക്കും അർച്ചനകൾക്കും ഉപരിയായി ദൈവഹിതം തേടുകയും അത് അനുസരിക്കുന്നതുമാണ് ശ്രേഷ്ഠം. അവിടെയേ അനുസരണത്തിനു ദൈവോന്മുഖതയുള്ളു, അവിടെയെ ദൈവമഹത്വമുണ്ടാകൂ. മാത്സര്യം മന്ത്രവാദം പോലെയെന്നും, കാർക്കശ്യം വിഗ്രഹാരാധനയാണെന്നും കൂടെ പറഞ്ഞു വയ്ക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ന്യായമായ ചെറുത്തുനില്പിനെ മറുതലിപ്പെന്ന് വിധിക്കുന്ന മതാധിപത്യം അതേ സംവിധാനത്തിന്റെ തൂണുകളെ ഇളക്കുകയാണ്. അതിൽ അനുസരണക്കേടിനെ വിശദീകരിക്കുന്ന മനഃശാസ്ത്രവ്യാഖ്യാനങ്ങൾ വികലവും പൊള്ളയുമാണ്.
വധിക്കപ്പെട്ട കുഞ്ഞാടിന് പ്രതാപവും മഹത്വവും അധികാരങ്ങളും നൽകപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. എങ്കിലും അഹങ്കരിച്ചു ദൈവദൂഷണം വിളിച്ചുപറയുന്ന, അനുഷ്ഠാനങ്ങൾ ദൈവതുല്യമാക്കുന്ന മുട്ടാടുകൊറ്റനെയാണ് വഹിക്കാൻ എളുപ്പം.
1 Samuel 15: 22, 23
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ