അടിച്ചമർത്തപ്പെടുന്ന ഒരു സമൂഹത്തോട് ദാസതയുടെ പുണ്യം പറഞ്ഞു സുഖം പകരുന്നത് ചൂഷണമാണ്. സുവിശേഷത്തിൽ സേവകരുടെ രൂപകങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കപ്പെട്ടിടത്തെല്ലാം ഒരുക്കത്തിന്റെയും നന്മയുടെയും മൂല്യങ്ങൾ ഉയർത്തിക്കാണിക്കപ്പെടുന്നുണ്ട്. സേവന-ശുശ്രൂഷ മനോഭാവം എല്ലാവരിലുമുണ്ടാവേണ്ടതാണ്. പകരം, ആധിപത്യം സേവനത്തെ നിർവ്വചിക്കുമ്പോൾ അത് ബലഹീനരെ ദാസതയിൽ ഭാരപ്പെടുത്തുന്നു. മതവും രാഷ്ട്രീയവും അതിനെ പിന്താങ്ങുന്നു.
ആന്തരികമായി അനുഭവമാകുന്ന സ്വാതന്ത്ര്യമാണ് ക്രിസ്തു പഠിപ്പിച്ച സേവന മനോഭാവത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനം. അത് നിസ്സഹായമായ വിധേയത്വമോ ഉപഹാരം പ്രതീക്ഷിക്കാവുന്ന പ്രീണനമോ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ദാസതയല്ല. പരസ്പരം ശുശ്രൂഷ ചെയ്യുന്നത് ദൈവമക്കൾ എന്ന വലിയ വില സ്വന്തം ജീവിതത്തിലും മറ്റുള്ളവരിലും കാണാനാകുമ്പോഴാണ്. ആ സ്വാതന്ത്ര്യമില്ലെങ്കിൽ പാലിച്ചു പോകുന്ന ദാസത പ്രീണനം, വിധേയത്വം, വഴങ്ങൽ, അടിമത്വം എന്നിങ്ങനെ പല അവസ്ഥകൾ ആയിത്തീരാം. അത്തരത്തിലുള്ള ഒരു വ്യവസ്ഥിതി ക്രിസ്തു ഒരിക്കലും ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല.
ആന്തരികമായ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിൽ, ആദരവും വിനയവും ശുശ്രൂഷയും ജീവിതശൈലിയാവും. സ്വയം എണീറ്റ് നിൽക്കാൻ മാത്രമല്ല, അതിനു കഴിയാത്തവർക്ക് വേണ്ടിക്കൂടി നിലനിൽക്കാൻ ഉള്ള ധൈര്യം സ്വീകരിക്കാൻ കൂടി ആ സ്വാതന്ത്ര്യം പ്രേരണയാകും. അതുണ്ടാവുന്നില്ലെങ്കിൽ പ്രീണനത്തിന്റെ ദാസതയെയാണ് സേവനമെന്ന് നമ്മൾ വിളിക്കുന്നത്.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ