മഹനീയവും ഭീതിതവുമായതിനെ തേടുന്നവരാണ് നമ്മൾ. എന്നാൽ മിശിഹായുടെ വരവിന് വഴിയൊരുക്കാൻ വന്നവന്റെ പേര് 'ദൈവം ദയാലുവാണ് കരുണാമയനാണ്' എന്നർത്ഥമുള്ള യോഹന്നാൻ എന്നായിരുന്നു. ദൈവത്തിലേക്കും അപരനിലേക്കും തിരിയാൻ കഴിയാതെ കഠിനമാകുന്ന ഹൃദയങ്ങളെക്കുറിച്ചാണ് 'ഭീതിതമായ ദിവസത്തിന്റെ' മുന്നറിയിപ്പ്. എന്നാൽ മിശിഹായുടെ വരവറിയാനും അത് സ്വന്തം ജീവിതാനുഭവമാകാനും ദൈവം സ്നേഹനിധിയാണെന്ന് ബോധ്യപ്പെടേണ്ടതുണ്ട്. അല്ലെങ്കിൽ, അവിടുത്തെ രക്ഷയും മനസിലാക്കാനാവില്ല.
രക്ഷയെക്കുറിച്ചു പോലും ഭീതിതമായി വിവരിക്കാനാണ് നമുക്ക് പ്രിയം. പക്ഷെ അതുമൂലം നമ്മൾ നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്ന ദൈവമുഖ ദർശനം മിശിഹായെക്കുറിച്ചുപോലും തെറ്റായ സങ്കൽപ്പം നൽകുന്നു. സുവിശേഷഗീതകങ്ങൾ മൂന്നും (മറിയത്തിന്റെയും സക്കാരായയുടെയും സ്തോത്രഗീതങ്ങൾ, ശിമെയോന്റെ സ്തുതി) ദൈവം കൃപാലുവാണെന്നു നേരിട്ടറിഞ്ഞതിന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിൽ നിന്നാണ്. മനുഷ്യാവതാരത്തെ പ്രശോഭിപ്പിക്കേണ്ടത് ഈ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ പ്രകാശമാണ്.
ആത്മീയവൽക്കരണം പലപ്പോഴും വഴിവിട്ടു പോകുന്നത്, ദൈവത്തിന്റെ കരുണയുള്ള ഹൃദയത്തെ മാറ്റി നിർത്തുന്നതുകൊണ്ടാണ്. ഓരോ പ്രശ്നങ്ങളെക്കുറിച്ചും ഭീതിതവും എന്നാൽ സ്വീകാര്യവുമായ വിവരണങ്ങൾ നിർമ്മിക്കുകയും, അതിനെ പരിപോഷിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന പരിഹാരവഴികൾ വഴി അവയെ സാധൂകരിക്കുകയും, ആ ന്യായീകരണങ്ങൾ ആത്മീയവൽക്കരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
നമ്മുടെ അനുഭവങ്ങൾക്ക് ആത്മീയമാനം നൽകാനുള്ള ശ്രമങ്ങളിലെല്ലാം ദൈവം ആർദ്രഹൃദയമുള്ളവനാണെന്ന തെളിമയുണ്ടാവണം. ഈ പ്രക്രിയയിൽ നമ്മെ സഹായിക്കുവാൻ പരിശുദ്ധാത്മാവ് നൽകപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. നമ്മുടെ ഏറ്റവും അഗാധമായ സത്യങ്ങളിലേക്കു പ്രകാശം നൽകാൻ പരിശുദ്ധാത്മാവിനു കഴിയും. ഹൃദയത്തിന്റെ കാഠിന്യവും, തകർച്ചയും, കയ്പ്പും മനസിലാക്കുവാൻ അത് സഹായിക്കും. ഈ ആന്തരിക വെളിപാട് നമുക്കുള്ളിൽ സംഭവിക്കുന്ന കൃപയുടെ പ്രവൃത്തിയാണ്. ഒരു നിയമത്തിനും ക്രമങ്ങൾക്കും ആ പ്രകാശം നൽകാനാവില്ല. ഉള്ളിലെ സത്യത്തിലേക്ക് ലഭിക്കുന്ന പ്രകാശത്തിൽ നമ്മൾ സ്വാതന്ത്ര്യം അറിയുന്നു. ക്രിസ്തുവിനെ സ്വാഗതം ചെയ്യുന്നതിൽ ഈ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന് വലിയ പ്രാധാന്യമുണ്ട്.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ