സഭയുടെ നിലപാടുകൾ ആയിരുന്നില്ല?

അവയൊന്നും സഭയുടെ നിലപാടുകൾ ആയിരുന്നില്ല എന്ന് കേൾക്കുന്നു ...

വെല്ലുവിളിയുടെയും വെറുപ്പിന്റെയും ഭാഷ ഔദ്യോഗികമായി ഒളിഞ്ഞും തെളിഞ്ഞും ഔദ്യോഗിക പ്രസ്താവനകളിൽ പോലും വന്നില്ലേ? നുണപ്രചരണവും സംശയവും, പകയും വളർത്തിയ ഗ്രൂപ്പുകൾ പറയുന്ന കാര്യങ്ങൾ സഭയുടെ ശബ്ദമല്ലെന്നു പറയാൻ എത്രയോ  പേർ എത്ര തവണ അപേക്ഷിച്ചതാണ്? എന്നിട്ടും ഒന്നും മിണ്ടാതിരുന്നപ്പോൾ 'വിശുദ്ധരും' 'പ്രഭാഷകരും' 'ശ്രേഷ്ഠരും' ഒക്കെ പറയുന്നത് സഭയുടെ നിലപാടുകൾ ആയിരുന്നു എന്നല്ലേ വിശ്വാസികൾ ധരിച്ചത്? 

നിശബ്ദത മൂലം വന്നു ചേർന്ന മുറിവുകളുടെ വേദന മാറ്റാൻ വെറും പ്രസ്താവനകൾ കൊണ്ട് കഴിയുമോ? അവ വൈകാരികവും, ബൗദ്ധികവും, സാമൂഹികവുമായ തലങ്ങളിലുണ്ട്. യുവജനങ്ങൾക്കിടയിൽ, വേദപാഠക്ലാസ്സുകളിൽ, മാതാപിതാക്കളിൽ കരുതലും ജാഗ്രതയുമെന്ന പേരിൽ പാകി കിളിർപ്പിച്ച അപരവിദ്വേഷം പെട്ടെന്ന് നുള്ളിക്കളയാൻ കഴിയുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല.വിഷവൈറസു ബാധിച്ച, അത് പടർത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന വൈദികരുണ്ട്. പാനപാത്രങ്ങളിലും കുരിശുകളിലും അവർ നൽകിയ മാരകവിഷത്തിനു ഔഷധം എന്താണ്? സഭയുടെ നിലപാട് എന്തെന്ന് അവർക്ക് ആരു പറഞ്ഞുകൊടുക്കും? 

വെറും 'സാദാ' വിശ്വാസികൾ പാലിച്ചു പ്രാർത്ഥിച്ച ഒരു യുക്തിയുണ്ട്: ക്രിസ്തുവിന്റെ  സ്വഭാവത്തിന് നിരക്കാത്തതൊന്നും സഭയുടെ നിലപാടല്ല. ക്രിസ്തുവിന്റെ മനോഭാവത്തിന് യോജിക്കാത്തവ ഏത് ഇടയശ്രേഷ്ഠനും മാലാഖയും വന്നു പറഞ്ഞാലും അതൊക്കെ അവസരത്തിനൊത്ത്, കലക്കുകയും മർദ്ദിക്കുകയും, വക്രീകരിക്കുകയും, ചൂഷണം ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്ന തന്ത്രങ്ങൾ മാത്രമാണ്. ആ തന്ത്രങ്ങൾക്ക് വിശ്വാസ്യത നൽകുവാനാണ്‌ ക്രിസ്തുവിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തെ വളച്ചൊടിച്ച് അവതരിപ്പിച്ചു പകയും വാശിയും പഠിപ്പിച്ചത്.

ഊന്നൽ കൊടുത്തു കൊണ്ട്, ആവർത്തിക്കട്ടെ, മൗനം പാലിച്ചു കണ്ടു നിന്ന സമയത്തു  വന്നു ചേർന്ന മുറിവുകളുടെ വേദന മാറ്റാൻ വെറും പ്രസ്താവനകൾ കൊണ്ട് കഴിയില്ല. വൈകാരികവും, ബൗദ്ധികവും, സാമൂഹികവുമായ തലങ്ങളിലേക്കെത്തിച്ചേർന്ന വിഷചിന്തകൾ വലിയ കരുതലോടെ ആ മേഖലകളിൽ ആത്മാർത്ഥമായ പുനർചിന്തനങ്ങളും പുനഃസൃഷ്ടിയും നടത്താൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലേ മാറ്റിയെടുക്കാൻ കഴിയൂ.