മനുഷ്യന്റെ കൃപാസാധ്യതകളെക്കുറിച്ചുള്ള അവിശ്വാസമാണ് പലപ്പോഴും ആത്മീയതയായി ഘോഷിക്കപ്പെടുന്നത്. കണ്ണുനീരിന്റെ താഴ്‌വരയിൽ തപ്പി നടക്കാൻ ശാപമേറ്റ ഒരു അവസ്ഥയാണ് ദൈവം നൽകിയിരിക്കുന്നതെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നത് എളുപ്പം മാത്രമല്ല, അതിന്റെ ദയനീയതയും അത് മുന്നോട്ടു വയ്ക്കുന്ന പരിഹാരങ്ങളും പലർക്കും വൈകാരിക ആശ്വാസം കൂടിയാണ്. ശരീരം എന്ന ചുമടിനെക്കുറിച്ചും അതിന്റെ മലിനതയെക്കുറിച്ചുമാണ് സ്വയം ഓർമ്മപ്പെടുത്താൻ ശ്രമിക്കാറ്. അങ്ങനെ ചെയ്യുക വഴി 'ആത്മാവ്' കൂടുതൽ ശക്തി പ്രാപിക്കുകയും പ്രകാശിക്കുകയും ചെയ്യുമെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു. ആകർഷണീയമായ ആ മിത്തിന്മേൽ നെയ്തെടുക്കപ്പെടുന്ന ആത്മീയത സുവിശേഷത്തിനു തന്നെ അസാധ്യത കല്പിക്കുന്നു. നോമ്പ് ക്രിസ്തുവിനെ തേടുന്നതാവണമെങ്കിൽ ആത്മീയതയുടെ കാല്പനിക സങ്കല്പങ്ങളെ തിരുത്താൻകൂടി നമുക്ക് കഴിയണം. അല്ല എങ്കിൽ സുവിശേഷത്തിന്റെ വിളനിലമറിയാതെ പറുദീസ സ്വപ്നം കാണുകയാണ്.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ