ക്രിസ്തുവിന്റെ മൂല്യം തിരിച്ചറിയുന്നത് ഒരു മതംമാറ്റ പ്രക്രിയയിലൂടെയല്ല. മാനവസമൂഹം മുഴുവനായും സകല സൃഷ്ടികൾക്കുമായും ഏറ്റവും മികച്ച ഒരു മനുഷ്യജീവിതം ജീവിക്കാനുള്ള ഉറച്ച ചുവടുവയ്പാണ് ക്രിസ്ത്വാനുഭവത്തിന്റെ ലക്ഷ്യം. പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ ദാനങ്ങൾ മനുഷ്യർക്ക് നല്കപ്പെടുന്നതും, ഫലം നൽകുന്ന മനുഷ്യരാകുവാനാണ്.
ഇങ്ങനെ ഒരു ദർശനം ദൈവാരാധനയുടെ സത്തയാവാത്ത കാലത്തോളം ദേവരൂപത്തിലുള്ള ക്രിസ്തുവാകും നമ്മുടെ സങ്കല്പങ്ങളിൽ. അനുകമ്പ തോന്നിയ ഇടയനായി, കാലിത്തൊഴുത്തിൽ ജനിച്ചവനായി, ത്യാഗപൂർണ്ണമായ ഒരു മരണം വരിച്ചവനായി അനുഭവത്തിലും വിശ്വാസത്തിലും സ്വീകരിക്കുവാൻ കഴിയില്ല. ആധ്യാത്മികതയുടെ കാല്പനിക കൃതികളിലും ഉത്സവക്കാലത്തെ പ്രസംഗങ്ങളിലും മാത്രം അതിന് സ്ഥാനമുണ്ട്.
കൃതജ്ഞതയുള്ള, ത്യാഗമനോഭാവമുള്ള, ഒരുമയിൽ ജീവിക്കുന്ന, ഫലം പുറപ്പെടുവിക്കുന്ന മനുഷ്യരാകുവാനുള്ള ആഗ്രഹം ഇല്ലാത്ത ദിവ്യബലികൾ, അതിദിവ്യത്വം ആരോപിക്കാവുന്ന അപ്പത്തെ ചുറ്റിപ്പറ്റി ചെയ്യുന്ന പൂജാക്രമം മാത്രമാകും. "നിങ്ങളുടെ നിരവധിയായ ബലികൾ എനിക്കെന്തിന്?" എന്ന ചോദ്യം നമ്മോടും ആവർത്തിക്കപ്പെടും. വി. കുർബാന, തന്റെ ബലിയിലൂടെ ദൈവവുമായുള്ള ഐക്യത്തിലേക്കു നമ്മെ ചേർത്ത ക്രിസ്തുവിലുള്ള പങ്കുചേരലാണ്. ഒരു ബലിജീവിതവും, അനുരഞ്ജനവും സാഹോദര്യവും ഈ ഐക്യം ഉൾക്കൊള്ളുന്നു.
മേല്പറഞ്ഞ ഗുണങ്ങളിലൊന്നും അതിരുകൾക്ക് സ്ഥാനമില്ല. എന്നാൽ അതിരുകൾക്കതീതമായ ഏതൊരു വളർച്ചയും ഭീഷണിയായേ സമൂഹം കണക്കാക്കൂ. ക്രിസ്തു എന്നത് മനുഷ്യർക്ക് ഒരു വിളി കൂടിയാണ്. അത് അതിരുകളെ അതിലംഘിക്കുന്നതാണ്. അതിരുകൾ നിർമ്മിക്കുന്ന എന്തുതന്നെയും, അത് കുടുംബമഹിമയോ, ആചാരങ്ങളോ, സംസ്കാരമോ, പാരമ്പര്യമോ, മതപ്രതീകങ്ങളോ, ആരാധനാരീതികളോ, അതിശക്തരായ മതപ്രഭാഷകരോ അവരുടെ സേവനങ്ങളോ സ്ഥാപനങ്ങളോ ആവട്ടെ, ക്രിസ്തുവിനേക്കാളധികം സ്നേഹിക്കപ്പെടുന്നെങ്കിൽ അവർ ക്രിസ്തുവിനു യോഗ്യരല്ല, അവർ ഫലം നല്കുകയുമില്ല.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ