മതങ്ങൾ മത്സര രംഗത്തേക്ക്

മത്സരങ്ങളാണ് മതങ്ങൾക്കുള്ളിലെ സാമൂഹ്യസമ്പർക്കങ്ങളിൽ ഉയർന്നുനിൽക്കുന്നതെന്ന് (Un)Believing in Modern Society ... എന്ന ഗവേഷണ ഗ്രന്ഥം അവതരിപ്പിക്കുന്നു. സംഘടനാസംവിധാനമുള്ളതും അല്ലാതെ സെക്ടുകളായവയും വ്യത്യസ്തമായ തലങ്ങളിൽ ഈ മത്സരത്തിൽ ഏർപ്പെടുന്നു. ഒരു പരസ്യത്തിന് ഉപഭോക്താവിന്റെ വിശ്വാസം നേടിയെടുക്കാനാവുന്നതുപോലെ മതങ്ങളും അത്തരം തന്ത്രങ്ങൾ ഫലപ്രദമായി ഉപയോഗിക്കുന്നു. ശാസ്ത്രവുമായും മാർക്കറ്റുമായും പോലും മത്സരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞെങ്കിലേ നിലനിൽക്കാൻ കഴിയൂ എന്ന കാഴ്ചപ്പാടിൽ നിന്നുകൊണ്ട് ഭക്തിയെയും വിശ്വാസത്തെയും ഈ മത്സര രംഗത്തേക്ക് മതങ്ങൾ കൊണ്ടുവന്നു കഴിഞ്ഞു. താൻ ഉൾച്ചേർന്നിരിക്കുന്ന സമൂഹമെന്നതിനേക്കാൾ, ഏറ്റവും നല്ല 'religious-spiritual' ഉത്പന്നങ്ങൾ ലഭ്യമാക്കാൻ കഴിയുന്ന ബ്രാൻന്റുകളെ ആശ്രയിക്കും വിധം ഭക്തിയും വിശ്വാസവും മാറ്റപ്പെടുകയാണ്.

ബ്രാൻഡുകളായി സ്വന്തം നിലനില്പ് ഉറപ്പിക്കുന്ന സ്ഥാപനങ്ങളും ഭക്തിപ്രസ്ഥാനങ്ങളും മതങ്ങൾക്കുള്ളിൽ തന്നെ പരസ്പരം മത്സരിക്കുന്നുമുണ്ട്. ചിലത് ആത്മീയതയുടെ വസ്ത്രങ്ങൾ അണിയുമ്പോൾ ചിലവ രാഷ്ട്രീയസമീപനം സ്വീകരിക്കുന്നു. ഇത്തരം പല ഗ്രൂപ്പുകൾക്കിടയിലുള്ള മത്സരങ്ങൾ വിശ്വാസികൾക്കിടയിൽ  വേർതിരിവുകൾ സൃഷ്ടിക്കുക മാത്രമല്ല, ഈ ഗ്രൂപ്പുകളിൽ നിന്ന് വരുന്ന ആശയങ്ങൾ മാത്രമാണ് വിശ്വാസമെന്ന് തെറ്റിദ്ധരിക്കുന്ന അവസ്ഥയിലേക്ക് മാറിയിരിക്കുന്നു. അങ്ങനെ, ഒരു ഇടവകയിലോ, സംഘടനയിലോ, യുവജനമുന്നേറ്റത്തിലോ, എന്തിന്, ഒരു കുടുംബത്തിൽ തന്നെ അസ്വസ്ഥതകൾക്ക് കാരണമാകുന്നു. ഇവർ ആരും യഥാർത്ഥ വിശ്വാസത്തെക്കുറിച്ചോ മതത്തെക്കുറിച്ചു തന്നെയോ ശ്രദ്ധാലുക്കളല്ല എന്നതാണ് സത്യം. എന്നിരുന്നാലും പൊതുധാരയിൽ നേതൃത്വത്തിന് ആധികാരികത നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്, വിശ്വാസികൾ ഇത്തരം പ്രസ്ഥാനങ്ങളെ ആശ്രയിക്കുന്നതിനും അവരുടെ തെറ്റായ സമീപനങ്ങളെ തിരുത്താൻ സാധിക്കാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതിന് കാരണമായിട്ടുണ്ട്. അധികാരികൾ മൗനത്തിലാവുകയും മേല്പറഞ്ഞവിധം ഗ്രൂപ്പുകൾ ക്രിസ്ത്യാനികളുടെ 'ശബ്ദമാവുമായും' ചെയ്യുമ്പോൾ  സാധാരണ വിശ്വാസികൾക്ക് 'സത്യമാകുന്നത്' അവർക്ക് ലഭ്യമാകുന്ന അസത്യങ്ങളാണ്. 

ആത്മീയതയെ ഒരു ഭക്തക്രിയയാക്കി ഒരു മായികലോകത്ത് ജീവിക്കുന്ന അവസ്ഥയിലേക്ക് നിര്വചിക്കപ്പെടുകയുണ്ടായി. പ്രതിഫല ദൈവശാസ്ത്രവും ഉന്നതിയുടെ സുവിശേഷവും ഈ ആത്മീയതക്ക് ഊർജ്ജം പകർന്നു. വിചിത്രമായ മാനവശാസ്ത്രങ്ങളും ആചാരങ്ങളും ഉടമ്പടികളും എളുപ്പവിദ്യകളും പ്രചാരത്തിലായി മേല്പറഞ്ഞ മത്സരത്തിന് മൂലധനമായി മാറി. പരിശുദ്ധാത്മാവിനെയും ക്രിസ്തുവിനെയും പേരിനു വിളിക്കുമ്പോഴും ക്രിസ്തു ചൈതന്യമോ, പരിശുദ്ധാത്മാവിലുള്ള വ്യക്തിയുടെ വളർച്ചയോ സാധ്യമാകാത്ത ആത്മീയ ശൂന്യത വളർത്തിയത് കരിസ്മയില്ലാത്ത pseudo കരിസ്മാറ്റിക്കുകളാണ്. വചനപ്രഘോഷണമെന്ന പേരിൽ, ജനപ്രിയതയും മത്സരവിജയസാധ്യതയുമുള്ള സകലതും സുവിശേഷത്തിന്റെ പേരിൽ 'വിൽക്കപ്പെട്ടു.' You Tube ചാനലുകളിലെ easy tools നും try it once നും സമാനമായ ഭക്ത ആചാരങ്ങൾ എങ്ങനെ ശൂന്യത സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കും?

പ്രസിദ്ധരായ tele evangelists ആശയങ്ങളിലും ശൈലികളിലും അനുകരിക്കപ്പെട്ടപ്പോഴും അപാകതയൊന്നും കാണാതെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കപ്പെട്ടു. അതിതീവ്രമായ ആചാരനിഷ്ഠയും ഭക്തിതീക്ഷ്ണതയും ഉയർത്തിപ്പിടിക്കുകയും അതിനെ സഭയോടുള്ള സ്നേഹമായും ദൈവബന്ധത്തിലെ വിശ്വസ്തതയായും അവതരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. 'Salvation Goods' വസ്തുക്കളായും പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളായും, പിന്നീട് ഡിജിറ്റൽ രൂപങ്ങളിലും നൽകപ്പെടുന്നു. അതോടൊപ്പം പുതിയ ഡിജിറ്റൽ  ഭക്താചാരങ്ങൾക്ക് സാധുത നൽകപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. പ്രത്യേക കേന്ദ്രങ്ങളിൽ നിന്ന് ലഭിക്കുന്ന എണ്ണ, മെഴുകുതിരി മാത്രം ഉപയോഗിക്കുക എന്നതു കടന്ന് പ്രത്യേക 'അനുഗ്രഹങ്ങൾക്കായി'  'ഞങ്ങളുടെ ചാനലിനുള്ള' കുർബാനയിലും  ആരാധനയിലും  പങ്കുചേരുക എന്ന അവസ്ഥയിലേക്ക് എത്തിയിരിക്കുന്നു. 

മറുവശത്ത്, സാമൂഹികവും രാഷ്ട്രീയവുമായ ധ്രുവീകരണം സാധ്യമാക്കും വിധം സാമൂഹികമായ ആശയധാരകൾ രൂപീകരിച്ച്  ആളുകളുടെ വിശ്വാസ്യത നേടുന്ന ഗ്രൂപ്പുകളുണ്ടായി. രാഷ്ട്രീയവത്കരിക്കപ്പെടുന്ന ക്രിസ്തീയത മുന്നോട്ടു വയ്ക്കുന്ന ആശയങ്ങളെ നമുക്കിടയിൽ വേര് പിടിപ്പിക്കുവാൻ അവർക്കു കഴിഞ്ഞു. ആത്മീയരും വിശ്വസ്‌തരുമെന്ന് അവകാശപ്പെട്ട വിഭാഗങ്ങൾ അവയെ വളം നൽകി പരിപോഷിപ്പിച്ചു. എന്നാൽ, ക്രിസ്തുവാഴ്ച സങ്കല്പിക്കാവുന്ന മേൽക്കോയ്മയിലല്ല, മറിച്ച് പരിശുദ്ധാത്മ പ്രവർത്തനവും ക്രിസ്തുചൈതന്യവും വ്യക്തിയിലെന്നപോലെ സമൂഹത്തിലും പ്രകടമാവുന്നതിലൂടെയാണ് ദൈവരാജ്യ അനുഭവവും നീതിയും സമാധാനവും യാഥാർത്ഥ്യമാകുന്നത്. എന്നാൽ സുവിശേഷ മൂല്യങ്ങളെ പാടെ അവഗണിച്ചുകൊണ്ട് വെറുപ്പും വിദ്വേഷവും സംശയവും ശത്രുതയും പ്രചരിപ്പിക്കുന്ന ഗ്രൂപ്പുകൾ എങ്ങനെയാണ് ക്രിസ്തീയസമൂഹത്തിന്റെ  രാഷ്ട്രീയ നിലപാടുകളെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നത്?  ദൈവമക്കൾക്കർഹമായ സ്വാതന്ത്ര്യം, നീതി, സമത്വം എന്നിവ, പ്രത്യേകിച്ച് അവ നിഷേധിക്കപ്പെട്ടവർക്ക്, ജാതിക്കോ മതത്തിനോ അതീതമായി ഉറപ്പാക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയെന്നത് ദൈവരാജ്യാനുഭവത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്. പൊതുനന്മക്കോ സാമൂഹികനീതിക്കോ വിരുദ്ധമായ എന്തെങ്കിലും മുമ്പിൽ വന്നാൽ, അത് സമൂഹത്തിനുള്ളിൽ നിന്നുതന്നെയോ ഭരണകൂടത്തിന്റെ നയങ്ങളിൽ നിന്നോ ആവട്ടെ, സുവിശേഷ മൂല്യങ്ങളിൽ അധിഷ്ഠിതമാവാതെ എങ്ങനെയാണ് ക്രിസ്തീയമായി സമീപിക്കുകയും പ്രതികരിക്കുകയും ചെയ്യുക? വിഭാഗീയമായ സാമുദായിക ധ്രുവീകരണത്തിലൂടെ തീർച്ചയായും അത് അസാധ്യമാണ്. നിക്ഷിപ്ത താല്പര്യങ്ങൾ വെച്ചുകൊണ്ടുള്ള 'നീതിബോധം'  ഫലത്തിൽ അനീതിയേ സൃഷ്ടിക്കൂ.

സുവിശേഷ മൂല്യങ്ങൾ മാറ്റി നിർത്തിക്കൊണ്ടുള്ള സമീപനങ്ങൾ സഭയെ, രാഷ്ട്രീയ അജണ്ടകളോടെ പ്രവർത്തിക്കുന്ന ഗ്രൂപ്പുകളുടെ ഉപവിഭാഗങ്ങളാക്കി തീർക്കുകയേയുള്ളു. തുടക്കത്തിൽ പറഞ്ഞ മത്സരത്തിന് യോഗ്യത നേടണമെങ്കിൽ ക്രിസ്തുവിനെ മാറ്റി നിർത്തുന്ന ആത്മീയതയും രാഷ്ട്രീയവും കൂടിയേ തീരൂ. എന്നാൽ, "മാത്സര്യം മന്ത്രവാദം പോലെ പാപമാണ്." വിശ്വാസത്തിന്റെയും മതത്തിന്റെയും  പേരിൽ സ്വയം നിലനിർത്താനും ജയിക്കാനും വിശുദ്ധി സ്ഥാപിക്കാനും ശ്രമിക്കുമ്പോൾ മാറ്റിനിർത്തുന്നത് ക്രിസ്തുവിനെയാണ്. പരിശുദ്ധാത്മാവും കൃപയുടെ പ്രവൃത്തികളുമൊക്കെ അപ്പോൾ എവിടെയോ പോയ്മറയുന്നു.

അപ്പോൾ, ആത്മീയതയിലും രാഷ്ട്രീയത്തിലും വിശ്വാസികൾ ഉപയോഗിക്കപ്പെടാവുന്ന വസ്തുക്കളാക്കപ്പെടുകയാണ്. ഉപഭോഗ സംസ്കാരം ലാഭമുറപ്പാക്കുക മാത്രമല്ല ലക്ഷ്യം നേടിയാൽ ഉപഭോക്താവിനെ (ഇവിടെ വിശ്വാസിയെ) ഉപേക്ഷിച്ചു കളയുകയും ചെയ്യുന്നു. അത് വരെ മാർക്കറ്റ് 'നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം സ്ഥാപന'മാണ്. 'അവർ' പറയുന്ന വിശേഷ ശക്തിയുള്ള പ്രാർത്ഥന ചൊല്ലിയും പരിഹാരങ്ങൾ ചെയ്തും വാങ്ങിയെടുക്കുന്ന ആത്മീയ ഉത്പന്നങ്ങളിൽ ദൈവകൃപയുടെ ചാലകമാകുന്നവ ഒന്നുമില്ലെന്ന്‌ തിരിച്ചറിയുന്നത് വൈകിയാവും. സമാനമായി, രാഷ്ട്രീയലാഭങ്ങൾക്കു വേണ്ടി വിശ്വാസത്തെയും അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വൈകാരികതയെയും ഉപയോഗിച്ച് സമൂഹത്തെ ചിതറിക്കുകയാണ്. സുരക്ഷയുടെയും നിലനില്പിന്റെയും പേരിൽ വിശ്വാസി അടിമയാക്കപ്പെടുന്നു. മുൻവിധികളും അസത്യങ്ങളും പൊതുധാരയിൽ വരുന്നത് വിശ്വാസത്തിന്റെ ഭാഗമായി കാണാൻ വിശ്വാസികൾ നിർബന്ധിതരാകുന്നു.

കപടഭക്തി പ്രചരിപ്പിക്കുന്ന യാതൊന്നും, വിദ്വേഷവും ശത്രുതയും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്ന യാതൊന്നും, സുവിശേഷ മൂല്യങ്ങളായ സ്നേഹം, സാഹോദര്യം, സഹവർത്തിത്വം, കരുണ, ഒരുമ, നീതി എന്നിവ ഉൾക്കൊള്ളാത്ത  ഒന്നും, സഭയെന്നോ സഭയുടേതെന്നോ അവകാശപ്പെടുന്ന സ്ഥാപനങ്ങളോ വ്യക്തികളോ ആവട്ടെ, വിശ്വാസികളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, സഭയായോ ക്രിസ്തീയ വിശ്വാസമായോ കാണപ്പെടരുത്.

Ref: Jörg Stolz, Judith Könemann, Mallory Schneuwly Purdie, Thomas Englberger, Michael Krüggeler (auths), (Un)Believing in Modern Society: Religion, Spirituality, and Religious-Secular Competition, 2016

https://www.sathyadeepam.org/coverstory/losslfconfidnc