വിതക്കാരന്റെ ഉപമ യഥാർത്ഥത്തിൽ, വിളഭൂമിയുടെ ഉപമയാണ്. സുവിശേഷത്തിന്റെ ഫലങ്ങൾ നല്കുംതക്കവിധം ഒരു വിളഭൂമിയാകേണ്ടതുണ്ട് ഏതൊരാളും. ദൈവത്തിനു സ്വന്തമായ മക്കളുടെ സ്വാതന്ത്ര്യം സ്നേഹത്തിൽ ബോധ്യപ്പെടുമ്പോൾ പരാജയങ്ങളും വേദനകളും പാറകളും മുള്ളുകളുമാകില്ല. അവ ആശ്വസിപ്പിക്കപ്പെടുകയും, അലിയുകയും ആർദ്രതയുള്ള മണ്ണാവുകയും ചെയ്യും. ആത്മാവിൽ പരിപോഷിതരായി പതിയെ ഫലം പുറപ്പെടുവിക്കുകയും ചെയ്യും.
വിതക്കാരുടെയും ഉപമ ആവശ്യമാണ്. ക്രിസ്തുവിന്റെ മനസറിഞ്ഞു വിതക്കുന്നവരാണ് ക്രിസ്തുവിന്റെ കൂട്ടുജോലിക്കാർ. വയലുകളും മലകളും വെട്ടിപ്പിടിച്ചു സ്വന്തമാക്കാനും, സ്വന്തം വിത്ത് വിതക്കാനിറങ്ങുന്നവരും, സ്വന്തം വയലിൽ വിത്തുമുളക്കാത്തതുകൊണ്ട് വിളയുന്ന വയലുകളിൽ സ്വന്തം വിത്തുകൾ എറിഞ്ഞു ലാഭമെടുക്കാനെത്തുന്നവരും ക്രിസ്തുവിന്റെ കൂട്ട് ജോലിക്കാരല്ല. കനിവിനായി കാത്തിരിക്കുന്ന ഒരു കാലം വിത്തിനും വിതക്കാരനും ആവശ്യമാണ്. ധന്യതയുടെ പുളകത്തിലേക്കു കടക്കാൻ ഈ കാത്തിരിപ്പു കാലം ആവശ്യമാണ്. അതില്ലാതെയാകുമ്പോൾ വിതയും കൊയ്ത്തും ഞെളിവിന്റെ ഇരുൾ കൊണ്ടുവരും.
ആരും വഴിയിൽ തളർന്നു പോകാതിരിക്കുവാൻ, വഴിയിൽ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടവർക്കു സമരിയാകാരന്റെ വീഞ്ഞും തൈലവും നൽകാൻ, അന്ധർക്കു കാഴ്ചയും ബധിരർക്കു കേൾവിയും അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ടവർക്കു സ്വാതന്ത്ര്യവും നൽകുന്ന നീതിയുടെ ബലം പകരാനുള്ള വിളയാണ് സുവിശേഷത്തിന്റെ ഫലം. ക്രിസ്തുസമാനതയിലേക്കു വളരുന്ന മനുഷ്യരൂപമാണ് നൂറും അറുപതും മുപ്പതും മേനിയുടെ ഫലം.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ