ജപമാലയുടെ മണികൾ ജീവരഹസ്യങ്ങളാണ്.
മനുഷ്യാവതാരത്തിൽ കടന്നു പോയ വഴികൾ,
തുറന്ന ഹൃദയങ്ങൾ, തെളിഞ്ഞ സുകൃതങ്ങൾ,
വേദനകളും ആശ്വാസങ്ങളും, ......
ഭക്തിയും ആരാധനാക്രമവും സഭയുടെ ജീവശ്വാസമാണെന്നു പറയപ്പെടുന്നു. സുവിശേഷത്തിന്റെ ജീവവായു സഭാശരീരത്തിലേക്ക് ഉൾകൊള്ളുന്ന ശ്വാസം. വാക്കുകൾ ഉണ്ടെങ്കിലും സുവിശേഷ ശൈലിയും സത്തയും ചൈതന്യവും നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്ന ഭക്തികളും ആരാധനാക്രമണങ്ങളും ജീവശ്വാസത്തിനു പകരം ദുഷിച്ച വായുവാണ് നിശ്വസിക്കുന്നത്. ശ്വസിക്കുന്ന സുവിശേഷ-ജീവവായു ജീവിതാരൂപാന്തരണം കൂടി സംഭവ്യമാക്കുന്നു.
ശ്വസനം ഉയിർപ്പാണ്. അതുകൊണ്ട് ശ്വസനം ഉറപ്പാക്കേണ്ട ഭക്തികളും ആരാധന ക്രമങ്ങളും ജീവവായുവാണെന്ന അവകാശവാദത്തോടൊപ്പം, എപ്രകാരം മനുഷ്യന്റെ വ്യഥകളും സംഘർഷങ്ങളും കിതപ്പും വഹിക്കാൻ കഴിവുള്ളതാണെന്നു പരിശോധിക്കണം. ആ സംവഹനശേഷി അവയ്ക്കില്ലെങ്കിൽ അലംകൃതമാണെങ്കിലും അവ മൃതമാണ്.
നിയോഗങ്ങളെക്കാൾ,
അർപ്പിക്കപ്പെടേണ്ടത്ത് ജീവിതങ്ങൾതന്നെയാണ്.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ