മതം പറഞ്ഞു പഠിപ്പിക്കുന്ന ഗുരുക്കന്മാർ വിശ്വാസത്തിലേക്കും ദൈവിക ജീവനിലേക്കും നയിക്കുന്നവരാവണമെന്നില്ല. മതം ഒരു ആസക്തിയായി പടർന്നു കയറാൻ അന്തരീക്ഷമൊരുക്കുന്ന ഗുരുക്കന്മാരാണ് ഏറെയും. അസഹിഷ്ണുതയുടെ ചെങ്കോൽ ചുമക്കുന്ന മതതീക്ഷ്ണരായ പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളും ചാനലുകളും തങ്ങളുടെ അറിവിന്റെ പ്രധാന ഉറവിടങ്ങളാക്കിയവരുണ്ട്. (ദുർ)വ്യാഖ്യാനങ്ങളെ മാത്രം തിരഞ്ഞെടുത്തു സ്വയം ഞാൻ-മാത്രം-സത്യക്രിസ്ത്യാനി ആകുന്ന ഗുരുക്കന്മാരുമുണ്ട്.
'ഗുരു' എവിടെ വസിക്കുന്നെന്ന് അടുത്ത് ചെന്നു കാണുക എന്നത് ഗുരു ദൈവത്തിൽ നിന്നുള്ളവനാണോ എന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ സഹായിച്ചേക്കും. സുവിശേഷം തുറന്നു വെച്ച സ്വാതന്ത്ര്യം ആനന്ദം സമാധാനം നന്മ കൃപ സ്നേഹം തുടങ്ങിയവയാണ് ക്രിസ്തുവിനൊത്ത ഗുരുവിന്റെ ഗുണം. മതം പഠിപ്പിക്കുന്ന ഗുരു അസഹിഷ്ണുവാണ്. സാധാരണക്കക്കാരും ലൗകികരുമായ നിങ്ങളെ ഞങ്ങൾ പഠിപ്പിക്കുകയും ഞങ്ങൾ നിങ്ങള്ക്ക് വേണ്ടി പ്രാർത്ഥിക്കുകയും ചെയ്യാം എന്നാണ് മതത്തിന്റെ ഗുരുക്കൾ പറയുന്നത്. രക്ഷ 'അവർ' നൽകുന്ന വാഗ്ദാനമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഭീതിയുടെയും നാശത്തിന്റെയും ശിക്ഷയുടെയും പിശാചുക്കളുടെയും ലോകമാണ് അവർക്കു പകർന്ന് നൽകാനുള്ളത്.
ജീവിതവും വിശ്വാസവും ദൈവത്തിൽ ഭവനം തീർക്കുമ്പോൾ ഗുരുവിന്റെ വാസസ്ഥലം ശിഷ്യൻ അടുത്തറിയുന്നു. കേൾക്കുന്നവൻ എന്നർത്ഥമുള്ള ശിമയോനിൽ വളർന്ന് പാറയുടെ ഉറപ്പുള്ള വിശ്വാസത്തിലേക്ക് അനുയാത്രയാകുമ്പോൾ മാത്രം ക്രിസ്തുവിൽ തിരിച്ചറിയപ്പെടുന്ന സത്യമാണ് ദൈവത്തിന്റെ കുഞ്ഞാടിന്റെ ബലി. ദൈവത്തിൽ ഭവനം തീർത്ത് ഉള്ളു കണ്ടറിഞ്ഞവർക്കു അത് ജീവന്റെ സമൃദ്ധിയാണ്. മതം പഠിപ്പിക്കുന്ന ഗുരുക്കൾക്ക് അത് പാപപരിഹാരത്തിനായി നൽകപ്പെടുന്ന കുരുതിയാണ്. വ്യക്തികളും ചാനലുകളും ചിത്രങ്ങളുമായി നിറഞ്ഞു കൊഴുക്കുന്ന ആ ഗുരുക്കന്മാർ വിശ്വാസത്തിന്റെയും ദൈവികജീവന്റെയും സാദ്ധ്യതകൾ അടച്ചുകളയുകയാണ്.
ഗുരു ദൈവഹൃദയമറിയുന്നവനാണ്, അവൻ ജീവന്റെ സമൃദ്ധിയെക്കുറിച്ചു സംസാരിക്കുന്നു. ഉയർച്ചയും തകർച്ചയും സുഖവും ദുഃഖവും നോക്കാതെ ആ ജീവനിൽ പ്രത്യാശ വയ്ക്കുവാൻ അവൻ പഠിപ്പിക്കുന്നു. അവനിലെ അഭിഷേകം പകരുന്ന സാന്ത്വനം അവനിലെ ക്രിസ്തുവിനെ അടുത്തറിയാൻ ഒരുവന് കഴിയുന്നു.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ