ഭക്തിപാരവശ്യം vs വിവേകം @ കോവിഡ്-19

പ്രാർത്ഥനയിലും, ആരാധനകളിലും, ധ്യാനങ്ങളിലും മറ്റു ആത്മീയകാര്യങ്ങളിലും ഏതു തരത്തിലുള്ള Bannerism ഉം ഒഴിവാക്കുന്നതാണ് നല്ലത്.

പ്രാർത്ഥന എന്നത് ഒരു ചെയ്തിയോ പ്രദര്ശനമോ അല്ല, മറിച്ച്, അതൊരു ബന്ധമാണ്, ആ ബന്ധത്തിൽ അർപ്പിക്കാവുന്ന ഉള്ളിന്റെ ഉറപ്പാണ്, ദൈവാശ്രയത്തിന്റെ ആത്മബോധമാണ് യഥാർത്ഥ പ്രാർത്ഥന.

ആധിയുടെയും വ്യാധിയുടെയും സമയത്ത് പ്രത്യേകിച്ച് ദൈവത്തിന്റെ സമാധാനം നമ്മിലുണ്ടാകുവാൻ നമുക്ക് പ്രാർത്ഥിക്കാം; നമ്മുടെ വിശ്വാസം വേണ്ടവിധം നയിക്കപ്പെടുവാനും, സാമൂഹികരംഗത്തും വൈദ്യരംഗത്തും വളരെയധികം പ്രയത്നങ്ങൾ നടത്തുന്നവരിൽ വേണ്ട വിശ്വാസമർപ്പിച്ച് അവരോടു സഹകരിക്കുവാനും ഈ സമാധാനം നമുക്കാവശ്യമാണ്. ഇത് ഒരു കൂട്ടായ പ്രയത്നമാണ്, പൊതുസമൂഹത്തിന്റെയും ഗവേഷകരുടെയും.

മതിമറക്കുന്ന ഭക്തിപാരവശ്യം വിശ്വാസത്തിലെ ശരിയായ സമീപനമല്ല, അവ വിപരീതഫലമേ ഉണ്ടാക്കൂ. അവ പരിശുദ്ധാത്മാവിനാൽ നയിക്കപ്പെടുന്നതുമല്ല. കൂട്ടം കൂടുന്ന സാഹചര്യങ്ങൾ ഒഴിവാക്കേണ്ടതുണ്ട് എന്ന് നിർദേശങ്ങൾ നല്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ അവ പാലിക്കുന്നതാണ് സമൂഹത്തോടുള്ള ഉത്തരവാദിത്തവും, ദൈവേച്ഛയും. പ്രാർത്ഥന അത്യാവശ്യമാണ്, വലിയ സംഖ്യയിൽ ഒരുമിച്ചു പ്രാര്ഥിക്കുന്നതല്ല പ്രധാനം. പരമ്പരാഗതമായ പ്രാർത്ഥനകളോ, വിശുദ്ധരുടെ മാധ്യസ്ഥം ഉപയോഗിച്ചോ ഒക്കെ പ്രാർത്ഥിക്കാം. എന്നാൽ അവയൊന്നും ഒരു മന്ത്രോച്ചാരണമോ, വ്യാധികൾക്ക് പരിഹാരമാകുന്ന ഫോർമുല ആയോ അല്ല കരുതപ്പെടേണ്ടത്.