പിതാവ് എപ്പോഴും പ്രവർത്തനനിരതനാണ് എന്നാണ് ക്രിസ്തു പഠിപ്പിച്ചത്. പിതാവ് എന്നിൽ വസിച്ചുകൊണ്ട് അവിടുത്തെ പ്രവൃത്തികൾ ചെയ്യുന്നു. നമ്മിലൂടെയും പിതാവ് പ്രവർത്തനനിരതനാണ്, എല്ലാവരിലും വ്യത്യസ്തമായ വരങ്ങളിലൂടെ ക്രിസ്തു ശരീരത്തിന്റെ രക്ഷാകരധർമ്മം അവിടുന്ന് തുടരുകയും ചെയ്യുന്നു.
സിംഹാസനത്തിൽ ഉപവിഷ്ടനായിരിക്കുന്ന ദൈവം ചക്രവർത്തി പാരമ്പര്യത്തിലെയോ ഗോത്രാധിപ സങ്കല്പത്തിലെയോ രൂപമാണ്. ക്രിസ്തുവിൽ നമ്മൾ കാണുന്ന ദൈവമുഖം നമ്മുടെ കൂടെ വസിക്കുന്ന, സ്വന്തമെന്ന ബന്ധമുള്ള പിതാവാണ്. പരിഹാരങ്ങളർപ്പിക്കേണ്ട, വിദൂരതയിലെ വിധിയാളനല്ല ദൈവം. ചക്രവർത്തിസങ്കല്പം ഇന്നും ഭരിക്കുന്ന നമ്മുടെ മനസുകളെ, ദൈവമക്കൾക്ക് പിതാവിനോടുള്ള സ്നേഹം പരിശീലിപ്പിച്ചെങ്കിലേ ക്രിസ്തു പഠിപ്പിച്ച ആത്മാവിലേയും സത്യത്തിലേയും ആരാധനയും പരിശീലിക്കാനാകൂ.
നമ്മുടെ ആരാധനയും ബലിയും ക്രിസ്തുവിലൂടെയാണ്, ക്രിസ്തുവിലാണ്, ക്രിസ്തുവിനോട് പങ്കുചേർന്നുകൊണ്ടാണ്. അത്തരത്തിൽ ഒരുമിച്ചായിരിക്കുന്ന ഒരു സമൂഹമാണ് ക്രിസ്തു മനസോടെ ആരാധിക്കുകയും, ആ ബലി തുടരുകയും ചെയ്യുന്നത്. അങ്ങനെതന്നെയാണ് ആ ശരീരനിർമ്മിതി സംഭവിക്കുകയും ക്രിസ്തുവിന്റെ വെളിച്ചം കാണപ്പെടുകയും ചെയ്യേണ്ടത്. നമ്മിലായിരിക്കുന്ന, നമ്മോടൊത്തായിരിക്കുന്ന ക്രിസ്തുവിനെ നമ്മുടെ സഭാസമൂഹത്തിൽ അനുഭവിച്ചു കൊണ്ട് ബലിയർപ്പണം നടത്തുകയെന്നതാണ് രണ്ടാം വത്തിക്കാൻ കൗൺസിൽ ആഗ്രഹിച്ചത്. ശ്രേണികൾ മാറ്റി നിർത്തിക്കൊണ്ട് ക്രിസ്തുവിൽ ഒന്നായ സഭാസമൂഹം ഒരുമിച്ചു ചേർന്ന് ബലിയർപ്പിക്കുകയും, ഓരോരുത്തരുടെയും ശുശ്രൂഷാപരവും വ്യക്തിപരവുമായ വരദാനങ്ങളെ ഉപയോഗിച്ചുകൊണ്ട് അനുദിനജീവിതത്തിൽ ആഘോഷമാക്കുകയും ഫലപൂർണ്ണമാക്കുകയും ചെയ്യുകയെന്നതാണ് നമ്മൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ