നന്മകളും കുറവുകളും ഉള്ളവരാണ് മനുഷ്യർ. അത് മനുഷ്യ ചരിത്രത്തിലും സംസ്കാരങ്ങളിലും തെളിഞ്ഞു കാണുകയും ചെയ്യുന്നു. പ്രകൃതിയിലും അതേപോലെ തന്നെ സൗന്ദര്യവും പൂർണ്ണതയും കുറവുകളുമുണ്ട്. എന്നാൽ ഇവയെയൊക്കെയും മുഴുവനായി ഉൾക്കൊള്ളുവാൻ കഴിയുന്നതാണ് ക്രിസ്തുചൈതന്യം. അവയെയൊക്കെയും ഒത്തൊരുമിച്ച് മൈത്രിയിൽ നയിക്കുന്ന ആന്തരികരൂപം തന്നെയാണ് വചനസാരം. സകലതിനും അതിന്റേതായ സ്വഭാവവും ഭംഗിയും ലഭിക്കുന്നതും ആ ചൈതന്യത്താൽത്തന്നെ. അത് പ്രകൃതിയെയും മനുഷ്യചരിത്രത്തെയും സംസ്കാരങ്ങളെയും വിശ്വാസങ്ങളെയും നയിച്ചിട്ടുണ്ട്. നന്മകളും പുതിയ തിരിച്ചറിവുകളും നൽകിയിട്ടുണ്ട്. മുന്നോട്ടു നയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഓരോരുത്തരുടെയും ചുരുങ്ങിയ പരിസ്ഥിതിക്കുള്ളിൽ മനുഷ്യൻ ഗ്രഹിച്ചെടുത്ത അറിവുകൾ ആ പരിസ്ഥിതികളുടെ രൂപഭംഗി ഉൾക്കൊണ്ടിട്ടുണ്ടാകാം. അവ പരസ്പരവിരുദ്ധങ്ങളാവേണ്ടവയല്ല. അവ പരസ്പരപൂരകങ്ങളാണ്. മൈത്രി നന്മകളെ വളർത്തും, നന്മകൾ തിന്മകളെ പുറപ്പെടുവിക്കുന്ന ശൂന്യതകളെ നിറച്ചു കൊണ്ട് തിന്മയുടെ ഉത്ഭവം ഇല്ലാതാക്കും. അങ്ങനെ തന്നെയാണ് കുറവുകളിൽ ഓരോരുത്തരും ക്രിസ്തുശരീരത്തിന്റെ കുറവുകൾ നികത്തുന്നത്. പരസ്പരപൂരിതമാകുന്ന ആ മൈത്രിയെ ഉൾക്കൊള്ളാതെ നീതിയോ സമാധാനമോ ആത്മാവിന്റെ ആനന്ദമോ നമുക്ക് മനസിലാക്കാനാവില്ല. രക്ഷാകരകൃത്യവും, അതിന്റെ സമഗ്രതയിൽ ഗ്രഹിക്കാനാവില്ല. അവൻ വഴി സകലവും സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടു, അവൻ വഴിയല്ലാതെ ഒന്നും രൂപപ്പെട്ടിട്ടില്ല. അപ്പോഴേ ഏകദൈവത്തെയും ഏകരക്ഷകനെയും അതിന്റെ സത്യത്തിൽ തിരിച്ചറിയാനാകൂ.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ