മതം ഒരു സംവിധാനമെന്ന നിലയിൽ മാത്രമല്ല, വിശ്വാസത്തെത്തന്നെ വാണിജ്യവത്കരണത്തിന്റെ വിവരണരീതികളിലേക്ക് വളച്ചെടുക്കുവാൻ ഉത്തരാധുനികയുഗത്തിനു കഴിഞ്ഞു. യഥാർത്ഥം തീക്ഷ്ണം അതിവിശ്വസ്‌തം എന്നൊക്കെ അവകാശവാദങ്ങളുപയോഗിക്കുന്ന 'ഒറിജിനൽ' വിശ്വാസങ്ങളിൽ പ്രത്യേകിച്ചും വിശ്വാസത്തെ ആകർഷണീയമായ വില്പനവസ്തുവാക്കിക്കഴിഞ്ഞു. കുർബാന എന്ന ലേബൽ ഉപയോഗിക്കപ്പെടുന്നതും കച്ചവടലാഭങ്ങളുടെ പ്രതിരോധങ്ങളിലേക്കുള്ള പുതിയ ഭാഷ്യങ്ങളായിട്ടാകുമ്പോൾ അതിന്റെ സത്തയെക്കുറിച്ചാണ് ധ്യാനിക്കേണ്ടത്.
കാൽവരി ഒരു അനുസ്മരണമാകുമ്പോൾ ഓരോരുത്തർക്കും അവരവരുടേതായ അനുസ്മരണം ആകാം. അനീതിക്കിരയാക്കപ്പെട്ട ഒരു വധത്തെ സ്നേഹത്തോടെ ജീവന്റെ ഉറവിടമാക്കിത്തീർത്ത ക്രിസ്തുവിനെ ജീവിതത്തിലും സമീപനങ്ങളിലും പ്രാർത്ഥനയിലും ആരാധനയിലും അനുസ്മരണമാക്കാം. മറുവശത്ത്, നന്മയും സത്യവും വെളിവാക്കിയ ക്രിസ്തുവിനെ സ്ഥാനവും ആധിപത്യവും വഴി ഇല്ലായ്മ ചെയ്ത അധികാരവാഴ്ചയുടെ ജയത്തിന്റെ അനുസ്മരണമാകാം. കുർബാന അർപ്പണം ഇന്ന് ഏത് അനുസ്മരണമാകുന്നു എന്നത് ധ്യാനിക്കേണ്ടതാണ്. ഇത് വരെ അത് ഒന്നും ഓർമ്മിപ്പിച്ചില്ലെങ്കിൽക്കൂടി, ഇനിമുതൽ അത് തീർച്ചയായും അനുസ്മരിപ്പിക്കും. ഒന്ന് അനുസ്മരണമാകുമ്പോൾ, മറുഭാഗത്തുള്ളതിനെ അസ്വസ്ഥത തെല്ലുമില്ലാതെ സ്വയം ചേർക്കാൻ കഴിയുന്നു എന്നതാണ് പരിമാണവത്കരിക്കപ്പെടുന്ന വിശ്വാസത്തിന്റെ ശക്തി.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ