ഔദ്യോകികമായതിലെല്ലാം പരിശുദ്ധി ഉണ്ടാവണമെന്നില്ല. നാബോത്തിനെ വധിച്ചതും, ക്രിസ്തുവിനെ കുരിശിലേറ്റിയതും ഔദ്യോഗിക തീരുമാനങ്ങളായിരുന്നു. ദൈവത്തോടൊത്തു നടക്കുന്നെങ്കിലേ ഔദ്യോകികതയിൽ വിശുദ്ധിയും ജീവനുമുണ്ടാകൂ. അല്ലെങ്കിൽ കുതന്ത്രങ്ങൾ സ്ഥാപനവത്കരിക്കപ്പെടും, കയ്യപ്പാസ് ക്രിസ്തുവാകുകയും ചെയ്യും.
അപ്രാപ്യവും ശക്തവും രഹസ്യാത്മകവും ശക്തവുമായ ശുദ്ധി മതത്തിന്റെ വിശുദ്ധിയാണ്. ദൈവത്തിന്റെ വിശുദ്ധി, അത് തന്നിലേക്ക് സകലതിനെയും സ്നേഹത്തിൽ ആകൃഷ്ടരാക്കുന്നു എന്നതാണ്.
ഔദ്യോകികതകളിലെ വിശുദ്ധി എന്നത് ആ സ്നേഹത്തിൽ സകലരെയും ഒരുമിച്ചു ചേർക്കാൻ അത് വഴിതുറക്കുന്നോ എന്നതിലാണ്. ഔദ്യോകികതകളിലെ ജീവൻ എന്നത് ഒരു സമൂഹത്തിന്റെ സമഗ്രമായ വളർച്ചയെ സംബന്ധിച്ചാണ്. ദൈവസ്വരം കേൾക്കാനുള്ള ഹൃദയമുണ്ടെങ്കിലേ ഇവ ആഗ്രഹിക്കാനാകൂ.
നഗണ്യമായവയെക്കുറിച്ച് അതിഗൗരവം സൂക്ഷിക്കുകയും, എന്നാൽ യഥാർത്ഥത്തിൽ മൂല്യമുള്ളവ നഷ്ടപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ അതിൽ വിശുദ്ധിയോ ജീവനോ ഇല്ല. നിലനിർത്തപ്പെടേണ്ടത് അധികാരമോ ആധിപത്യമോ അല്ല, സുവിശേഷത്തിന്റെ ലാവണ്യമാണ്‌.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ