ദൈവരാജ്യം നിങ്ങളിലാണ് എന്നാണ് അവൻ പറഞ്ഞത്.
ജീവന്റെ അടയാളങ്ങളും തീർച്ചയായും നമ്മിൽ തന്നെയുണ്ടാകും,
മരണത്തിലേക്ക് ആഴ്ന്നുപോയിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നവരിൽ പോലും!
അവന്റെ മരണം അടുത്തുകണ്ടവന് അവനിൽ പറുദീസയുണ്ടെന്ന് കാണാനായല്ലോ,
മറ്റൊരുവൻ അവനിൽ നീതിയുണ്ടെന്നും അറിഞ്ഞു!
കോവിഡ് ഭീതിയിൽ സമയം കടന്നുപോകുമ്പോൾ
പ്രത്യാശയുടെ എന്ത് പുതുമുകുളങ്ങളാണ്‌ നമ്മിൽ തളിർത്തിട്ടുള്ളത്?
ഒരു പുതുമനുഷ്യനിലേക്കുള്ള രൂപാന്തരത്തിൽ ഏതാനം തളിരുകൾ കണ്ടുതുടങ്ങേണ്ടതില്ലേ?
അവ ഉയർത്തിയല്ലേ ആനന്ദത്തോടെ ഓശാന പാടേണ്ടത്?
പ്രത്യാശ ദൈവജീവന്റെ ആന്തരികസാന്നിധ്യത്തിന്റെ അടയാളമാണ്.
ഓരോദിവസവും ആ ജീവനിൽ രൂപപ്പെടുകയും രൂപാന്തരപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നവരാണ് നമ്മൾ. അങ്ങനെയേ നമുക്ക് ക്രിസ്തുചര്യ ജീവിക്കാനാകൂ.
വ്യക്തിയായും സമൂഹമായും ക്രിസ്തുരഹസ്യം ജീവിക്കാനും പൂർത്തിയാക്കാനും ഉള്ള ഒരു ജീവൽപ്രക്രിയയിലാണ് നമ്മളോരോരുത്തരും.
ക്രിസ്തുവിനെപ്പോലെ മനുഷ്യരാവാൻ, അവനെപ്പോലെ ജീവൻ പകരാൻ, പലരെ ജീവനിലേക്കു നയിക്കാൻ, ...
ശൂന്യവത്കരണത്തിന്റെയും, ത്യാഗത്തിന്റെയും ഓർമകളാണ് ഈ ആഴ്ച. അനുഗമിക്കാനും, ജീവിക്കുവാനും മനസിനെ ഒരുക്കാനും, വേണ്ട സാധ്യതകൾ രൂപീകരിക്കുവാനും നമുക്കാവട്ടെ. ജെറുസലേമും കാൽവരിയും നമ്മുടെതന്നെ ചുറ്റുപാടുകളാണ്. ത്യാഗങ്ങളുടെ പദ്ധതികൾ ആ മേഖലകളിലില്ലാതെ കുരിശുമലകൾ കയറിയതുകൊണ്ട് ഒരുസമയത്തും നമ്മൾ ഒരു നിമിഷം ക്രിസ്തുവായി ജീവിക്കില്ല. പരിത്യാഗപ്രവൃത്തികളെക്കാൾ നമുക്കുവേണ്ടത് ആന്തരികജീവൻ നൽകുന്ന ആത്മത്യാഗപ്രവൃത്തികളാണ്.
ക്രിസ്തുവിന്റെ ആന്തരികമനോഭാവവും അതുതന്നെയായിരുന്നു.
ന്യായാധിപനെപ്പോലെയല്ല അവൻ മാപ്പു നൽകിയത്,
അത്ഭുതപ്രവർത്തകരെപ്പോലെയല്ല അവൻ സൗഖ്യപ്പെടുത്തിയത്;
സ്വയം ശൂന്യവത്കരിച്ചുകൊണ്ടാണ് അവൻ ജീവൻ പകർന്നത്,
വേദനകളിൽ ആശ്വാസവും, മരണത്തിൽ ജീവനും പകർന്നു കൊണ്ട് തന്നെ.
ക്രിസ്തുവായി ആശ്വാസവും ജീവനും സൗഖ്യവും പകരണമെങ്കിൽ,
ശൂന്യമാകാൻ കഴിയുകയും, ഉള്ളിൽ ജീവൻ നേടുകയും വേണം.
യഥാർത്ഥ ത്യാഗം എന്നാൽ, മേന്മകൾ നൽകാവുന്ന അതിരുകൾ ഭേദിക്കുന്നതാണ്,
രക്ഷ എന്നാൽ, സ്വജീവനിലേക്ക് ചേർത്തുനിർത്തുന്നതും ജീവൻ പകരുന്നതും,
ജീവന്റെ വഴിത്താരകളിലേക്കുള്ള തുറവിയാണ് രക്ഷ, എത്രയോ ബന്ധങ്ങളിലൂടെയാണ് അവ നമ്മിലേക്ക്‌ തുറക്കുന്നത്!
അതുകൊണ്ടാണ് അതിരുകൾ കൃപക്ക് തടസ്സമാവുന്നത്.
(ക്രിസ്തു വെല്ലുവിളിക്കുകയും തകർക്കുകയും ചെയ്ത അതിരുകളെ കണ്ടെത്തി ധ്യാനിക്കുന്നതു നല്ലതാണ്. നമ്മൾ ദൈവതുല്യമാക്കിത്തീർത്ത ഏതാനം അതിർത്തികളെ കണ്ടെത്താനായേക്കും).
ആ ദർശനത്തിലുള്ള കൊച്ചുപ്രവൃത്തികളാണ് വേദനയുടെ കാലത്തും പ്രത്യാശയുടെ അടയാളങ്ങൾ, ക്രിസ്തുചര്യയുടെ ആത്മാർത്ഥ ബലികർമ്മങ്ങൾ
ഓശാന (ദൈവം രക്ഷിക്കുന്നു)
ദൈവമേ ഞങ്ങൾ പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു;
ഞങ്ങൾക്ക് ജീവൻ പകരണമേ ഞങ്ങൾക്ക് ശക്തി നൽകേണമേ.
പൊട്ടിവളർന്ന തളിരിലകൾ ആനന്ദത്തോടെ എടുത്തുയർത്തി ഓശാന പാടാം,
അവ വളർന്നു പുഷ്പിച്ചു കായ്ക്കും എന്ന പ്രത്യാശയോടെ,
അനേകർക്ക്‌ ജീവൻ നൽകുവാനായി ഇല്ലാതായിത്തീരാനുള്ള മനോഭാവത്തോടെ...
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ