വിരുന്നിനു വിളിക്കപ്പെട്ടവരെല്ലാം വന്നുചേർന്നു, ഭോജനശാല നിറഞ്ഞു. പ്രധാനസ്ഥാനങ്ങളും പ്രത്യേക വിഭവങ്ങളും പ്രതീക്ഷിച്ചവർ നെറ്റി ചുളിച്ചു. കറിക്കൂട്ടുകളുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും എല്ലാം സാധാരണ വിഭവങ്ങൾ; മാത്രമല്ല 'സാധാരണക്കാരുടെ' ഒപ്പം ഒരു ഊണ്. ഞങ്ങൾ ഇതൊന്നുമല്ല പ്രതീക്ഷിച്ചത്. പ്രധാനികളായ കുറേപ്പേർ ഇറങ്ങിപ്പോയി. ഹോട്ടലിൽ ഇരുന്നു മുന്തിയ ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോൾ അവർ തീരുമാനിച്ചു, സദ്യ എന്താണെന്നു കാണിച്ചു കൊടുക്കണം. ഒരു സ്റ്റേഡിയം തന്നെ ഒരുങ്ങി, സദ്യമാത്രമല്ല ആട്ടവും പാട്ടും മേളവും. ഉഗ്രൻ പ്രകടനം.
ദൈവരാജ്യത്തിലെ സദ്യക്ക് രുചിയില്ലെന്നു നിനച്ചിരിക്കുന്ന കാലമാണിത്, രുചി കൂട്ടുവാനും രാജ്യം നിലനിർത്തുവാനും സ്വന്തം പദ്ധതിയിടുന്നവർ ഏറുകയാണ്. ക്രിസ്തുവിനു പോലും ശക്തിയില്ലെന്നു തോന്നിത്തുടങ്ങിയ നല്ല ഉരിശുള്ള ശിഷ്യരിന്നുണ്ട്.
രുചികൂട്ടാൻ ഭക്തിയും അനുഷ്ഠാനവും അമിതമാക്കി അന്ധവിശ്വാസവും വിഗ്രഹാരാധനയുമാക്കിത്തീർത്ത പാചകക്കാരുമുണ്ട്. സർവശക്തനും സർവ്വവ്യാപിയുമായ ദൈവത്തെക്കാൾ ശക്തിയും ഫലവുമാണ് ചില ഭക്തികൾക്കും ഭക്തവസ്തുക്കൾക്കും.
ദൈവരാജ്യത്തിൽ വിരുന്നിനു നമ്മുടെ സാധാരണ ജീവിതങ്ങളിലെ നൈര്മല്യങ്ങളുടെ രുചിയും ഗന്ധവുമാണ്. എത്ര ആത്മാർത്ഥതയോടും അർപ്പണത്തോടും ജീവിക്കാമെന്നതാണ് പ്രധാനം.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ