അധികാരത്തെ ബീഭത്സമായ അവസ്ഥയിൽ നിവർത്തിച്ച ഒരാളാണ് ഹേറോദേസ്. ചീഞ്ഞളിഞ്ഞ സ്വത്വബോധത്തിൽ അയാളിൽ പുളിച്ച മാവ് ജീർണിച്ച സിംഹാസനവും, ഹേറോദിയായ്ക്കു മുമ്പിൽ അടിയറവു പറഞ്ഞ നീതിബോധവുമാണ്. ദൈവത്തിന്റെ പരിപാലനയുടെയും കരുണയുടെയും സ്നേഹത്തിന്റെയും അടയാളങ്ങളായിരുന്ന യേശുവിന്റെ സൗഖ്യപ്രവൃത്തികളെ ആസ്വാദ്യമായ ഒരു കലാപരിപാടി പോലെ നോക്കിക്കാണാൻ അയാൾ ആഗ്രഹിച്ചു.
അടയാളമന്വേഷിച്ചു നടക്കുന്നവർ അത് കണ്ടിട്ടും പുറംതിരിഞ്ഞു നിൽക്കുന്നത് അവരുടെ കപടതകൊണ്ടാണ്. ദൈവത്തെക്കാൾ അവർക്കു പ്രധാനം അവരുടെ വിശുദ്ധിയാണ്. അവരെക്കാൾ നീതിമാനായി ദൈവം പോലുമില്ല.
പുളിമാവ്, യീസ്റ്റ് ചേർത്ത് പുളിപ്പിച്ചെടുത്തതല്ല. പുളിച്ച മാവിൽ നിന്ന് അല്പം മാറ്റി വെച്ച് അത് പുതിയ മാവിൽ കലർത്തി അത് പുളിപ്പിച്ചെടുക്കുന്നു. പിതാക്കന്മാരുടെ പാരമ്പര്യങ്ങൾ എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ദൈവപുത്രനെ മാറ്റിനിർത്തിയ ഫരിസേയരുടെ പുളിമാവിനെ സൂക്ഷിക്കേണ്ടതാണ്. അതുപോലെ തന്നെ, ദൈവത്തിന്റെ കരുണയെ മായാജാലങ്ങളാക്കുന്ന, അതുവഴി ജീർണിച്ച അധികാരങ്ങളുടെ താൽപര്യങ്ങൾക്കു സ്തോത്രം പാടുന്ന പുളിമാവും ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കപ്പെടണം. വിശ്വാസമെന്നത് ജീവബന്ധമെന്നതിനു പകരം കൺകെട്ടുവിദ്യകളാക്കപ്പെടുന്നിടത്ത്, സ്വയം നീതീകരിക്കാവുന്ന ന്യായവ്യവസ്ഥകൾ ഭക്തിയുടെയും മതചര്യകളുടെയും പേരിൽ നിർമ്മിക്കപ്പെടുന്നിടത്ത് പഴയ പുളിമാവ് സജീവമാണ്. ദൈവികശുശ്രൂഷകൾ മാസ്മരികത നിറച്ച ആസ്വാദ്യകലകളാക്കപ്പെടുന്നതും, സ്വയം നീതീകരിക്കാവുന്ന ഒരു വിശുദ്ധ ഗണമുണ്ടാവുന്നതും അധികാരവും ധനവും ധ്രുവീകരിക്കാനുതകുന്ന സംവിധാനങ്ങളാണെന്നതിലാണ് ദൈവം മാറ്റിനിർത്തപ്പെടുന്നത്.
പെസഹായുടെ കടന്നു പോകൽ അനുഭവം അവിടെ തീർത്തും അന്യമാണ്, അനാവശ്യകടമ്പയാണ്.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ