ഐക്യരൂപ്യം നടപ്പിലാകുമ്പോഴേക്കും ഒരു അനുരഞ്ജനപ്രക്രിയ കൂടി നടപ്പിലായിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു.
നിഷ്ഠയുടെയും കണിശതയുടെയും പേരിൽ വ്യക്തികൾക്കും സമൂഹത്തിനുമേറ്റ മുറിവുകൾ നിസാരമല്ല. അവയെ അവഗണിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു നിശ്ചിതരൂപം നടപ്പിലാക്കപ്പെടുമ്പോൾ അത് നിർബന്ധിതമാക്കപ്പെടുകയല്ലേ? പരിശുദ്ധാത്മാവിലുള്ള ഐക്യവും വളർച്ചയും സാധ്യമാകേണ്ട നമ്മുടെ സമൂഹങ്ങളെ കടുംപിടുത്തങ്ങളും ഈഗോ പ്രശ്നങ്ങളും എങ്ങനെ തളർത്തിക്കളയുന്നു എന്നത് നമുക്ക് തന്നെ അറിവുള്ളതാണ്. ആത്മശോധന ചെയ്യണ്ട ഇത്തരം അവസ്ഥകളിൽ വേണ്ടത്ര ആഹ്വാനവും മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങളും 'പ്രവാചക' പരിവേഷമുള്ളവരിൽനിന്നു പോലും സമൂഹത്തിനു ലഭിക്കുന്നില്ലെന്നത് നിർഭാഗ്യകരമാണ്.
അനുരഞ്ജിതരാവാതെയും, തകർത്തു കളഞ്ഞ ബലിപീഠങ്ങളെ പുനരുദ്ധരിക്കാതെയും എങ്ങനെയാണു ഏകഹൃദയത്തോടെ ആരാധിക്കുക. ആദ്യം പോയി രമ്യതപ്പെടുക എന്ന് പറഞ്ഞയാളെ പിടിച്ചു പുറത്തുനിർത്തി, നമ്മുടെ രീതികളിലും പ്രതീകങ്ങളിലും ആരാധന നടത്താനായേക്കാം. പക്ഷെ ഒരു ശരീരമാവാതെ ക്രിസ്തുവിന്റെ ബലിമേശയിലെ അപ്പം ഭക്ഷിക്കുവാൻ നമ്മൾ യോഗ്യരാണോ?
മർക്കടമുഷ്ടിയോടെ നിർമിക്കുന്ന ബലിപീഠക്കല്ലുകൾ ചിതറിക്കപ്പെടും.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ