Sara'S ഒരു കഥയായല്ല, ഒരു സംസ്കാരത്തിന്റെ നിഴൽചിത്രമായാണ് ഞാൻ കാണാൻ ശ്രമിക്കുന്നത്. ചില സാംസ്‌കാരിക പ്രവണതകളെ പരിചയപ്പെടുത്താനോ ശരിവയ്ക്കാനോ ഉദാത്തവൽക്കരിക്കാനോ അത് ശ്രമിക്കുകയാണോ? ആവശ്യകത, സ്വീകാര്യത, അവ തുറന്നു കൊടുക്കുന്ന സാധ്യതകൾ തുടങ്ങിയവ കണ്ടുകൊണ്ടേ അത് പറയാനാകൂ.

Sarah's Choice എന്ന ഇംഗ്ലീഷ് സിനിമ (2009) സമാനമായ സംഘർഷത്തെ അവതരിപ്പിച്ചിരുന്നു. ജീവന്റെ മൂല്യത്തെ ഉയർത്തിപ്പിടിക്കുന്ന കുടുംബചിത്രമായി നിരൂപകർ അതിനെ കണ്ടു. Sara'S ലെ വ്യത്യസ്തമായ വീക്ഷണത്തിലൂടെ പ്രേക്ഷകരിലേക്ക് നൽകപ്പെടുന്ന സന്ദേശം സാംസ്‌കാരിക സാമൂഹിക പശ്ചാത്തലങ്ങളിൽ ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടണം. ചേരിതിരിഞ്ഞ ആക്രമണങ്ങളിൽ നിന്ന് നമുക്ക് ഒരു സാംസ്‌കാരിക പ്രവണതയെ ക്രിയാത്മകമായ സംവാദത്തിലേക്കു നയിക്കാൻ കഴിയില്ല.

എന്റെ ഐഡന്റിറ്റി, എന്റെ അവകാശങ്ങൾ, എന്റെ ശരീരം, എന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യം തുടങ്ങിയവ അതാതിന്റേതായ രീതികളിൽ ശരികളാണ്. അവ ജീവന്റെയും മനുഷ്യാന്തസ്സിന്റേയും മാറ്റിനിർത്താനാവാത്ത അവസ്ഥകളുമാണ്. ഈയുള്ളവയെ ഊന്നിപ്പറയേണ്ടി വന്ന സാഹചര്യങ്ങൾ, അർഹമായവ നിഷേധിക്കപ്പെട്ടപ്പോളുള്ളതാണ്. ഐഡന്റിറ്റി നിഷേധിക്കപ്പെട്ട വംശങ്ങളും ഗോത്രങ്ങളും, അവകാശങ്ങൾ നിഷേധിക്കപ്പെട്ടവർ, ശരീരം വസ്തുവാക്കപ്പെട്ടപ്പോൾ അതിനെ പ്രതിരോധിക്കേണ്ടി വന്നവർ അങ്ങനെ നിരവധിയായ കാരണങ്ങളുണ്ട്. കറുത്തവർഗ്ഗക്കാരുടെ ചെറുത്തു നില്പുകൾ അതിൽ വളരെയേറെ പ്രസക്തമാണ്. സ്ത്രീകളുടെ ഐഡന്റിറ്റി, സ്വാതന്ത്ര്യം, സമത്വം തുടങ്ങിയവയും അത്തരത്തിൽ വളർന്നു വന്നവയാണ്. അവയിൽ അടിസ്ഥാനപരമായി മുന്നോട്ടു വയ്ക്കപ്പെടുന്ന അനീതികളെ കാര്യമായെടുത്തേ മതിയാകൂ. കാരണം ഈ മൂല്യങ്ങളിലും ഉയർന്നു നില്കുന്നത് മനുഷ്യാന്തസ് തന്നെയാണ്.

ഈ ശരികളും മൂല്യങ്ങളും ശക്തമായ രാഷ്ട്രീയ ഉപകരണങ്ങളായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുമ്പോൾ മനുഷ്യാന്തസ്സിനേക്കാളേറെ ശക്തിയുടെ അടയാളങ്ങളായി മാറുന്നു എന്നത് നിർഭാഗ്യകരമാണ്. അതുകൊണ്ടു തന്നെ രൂപപ്പെടുന്ന സംഘർഷാത്മകത വിരുദ്ധതകൾ കൊണ്ട് രൂപപ്പെടുത്തിയെടുക്കുന്നതുമാണ്. മാനുഷിക മൂല്യങ്ങളെ പരസ്പരം ഉറപ്പാക്കേണ്ടതിനു പകരം അവിടെ രൂപപ്പെടുന്നത് അസ്വസ്ഥതകളാണ്. അങ്ങനെ മുന്നോട്ട് വയ്ക്കപ്പെടുന്ന മൂല്യങ്ങൾതന്നെ അവയുടെ extremity യിൽ എടുക്കപ്പെടുമ്പോൾ അതിന്റെ മൂർച്ചയിൽ ഹനിക്കപ്പെടുന്ന ഒട്ടനേകം മൂല്യങ്ങളുണ്ട്.

സ്ത്രീയുടെ സ്വാതന്ത്ര്യവും സ്വത്വബോധവും വളരുന്നത് അവർക്കുള്ള മാനുഷികതയിൽത്തന്നെയാണ്. അത് വിധേയത്വത്തിന്റെയും പരിമിതികളുടെയും ചട്ടക്കൂടുകളിലേക്ക് സ്ത്രീയുടെ അസ്തിത്വത്തെ ഒതുക്കുന്ന സാമൂഹിക സംവിധാനങ്ങൾ മനുഷ്യത്വത്തെപ്പോലും അവരിൽ അംഗീകരിക്കുന്നില്ല. കുടുംബവും ബന്ധങ്ങളും കെട്ടപ്പെട്ട അവസ്ഥകൾ എന്ന കാഴ്ചപ്പാട് പ്രതിബദ്ധതയിൽ വരുന്ന തകർച്ചയും, ഏറ്റെടുക്കുന്ന ബന്ധത്തിലുള്ള ഉറപ്പിന്റെ കുറവും മൂലമാകാം. അത്തരം പ്രതിസന്ധികൾ പുതുതലമുറ അഭിമുഖീകരിക്കുമ്പോൾ കുടുംബങ്ങൾ രൂപപ്പെടുത്തുവാനുള്ള പക്വതയിലേക്കു ഒരുക്കുന്ന വ്യക്തിവികസനം നമ്മുടെ സമൂഹങ്ങളിലും സംസ്കാരത്തിലും എങ്ങനെ സാധ്യമാകാം എന്ന് ചിന്തിക്കേണ്ടതാണ്. സ്ത്രീയുടെയോ പുരുഷന്റെയോ മനുഷ്യാന്തസ്സിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്ന വിധം കുടുംബങ്ങളിലെയോ സമൂഹത്തിലെയോ സംവിധാനങ്ങൾ പ്രവർത്തിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ അത് തീർച്ചയായും മാറ്റപ്പെടണം. ലൈംഗിക താല്പര്യങ്ങളുടെ നിവർത്തിക്കായും പ്രസവിക്കാനുള്ള ഉപകരണമായും ശരീരം ചുരുക്കപ്പെടുമ്പോൾ അവിടെ ജീവന്റെയോ മാനുഷികതയുടെയോ സമഗ്രഭാവം ഇല്ല എന്ന് തന്നെ പറയാം. പെണ്ണായാൽ ഇങ്ങനെയൊക്കെയാണ് എന്ന ന്യായം മനുഷ്യത്വരഹിതവും അനീതിയുമാണ്. ഗർഭാവസ്ഥയെക്കുറിച്ചുള്ള സ്വീകാര്യതയോ അസ്വീകാര്യതയോ മാത്രമല്ല ഒരു സ്ത്രീയുടെ പ്രധാന ജീവിതദർശനം, മറിച്ച് ഒരു സ്ത്രീയെന്ന സ്വത്വബോധത്തിൽ ഉറച്ച കാൽവയ്‌പോടെ നിൽക്കാൻ കഴിയുന്നോ എന്നതാണ്. അതിന് ഒരു വ്യക്തി സ്ത്രീ ആയതു കൊണ്ട് അനുവദിക്കപ്പെടുന്നില്ലെങ്കിൽ അത് മൗലികമായ പോരായ്മ തന്നെയാണ്.

സാഹിത്യകൃതികളിൽ തുടങ്ങി ഇന്ന് ദൃശ്യമാധ്യമങ്ങളിൽ വരെ ശരീരം എങ്ങനെ അവതരിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു എന്നത് വേണ്ടവിധം പരിഗണന അർഹിക്കുന്നു. ശരീരം ഉപഭോഗവസ്തുവാക്കപ്പെടുന്ന സാമാന്യവൽക്കരണം ഒരു ഭാഗത്തുള്ളപ്പോൾ മുറിപ്പെടുന്ന ദുരുപയോഗിക്കപ്പെടുന്ന ശരീരത്തെക്കുറിച്ച് മറുവശത്തുണ്ട്. Body politics, identity politics, gender politics, individuality, freedom തുടങ്ങിയവയെ പിഞ്ചെല്ലുന്ന ശക്തമായ മുന്നേറ്റങ്ങളിൽ ഗർഭം ഒരു ഭാരവും വിലങ്ങുതടിയുമായി കാണപ്പെട്ടു തുടങ്ങി.

ഉദരത്തിലുള്ള കൊച്ചു ജീവന് ഒരു വ്യക്തിയുടെ മൂല്യമുണ്ട്. അതിനെ ഒരു ശത്രുതാമനോഭാവത്തോടെ കാണാനാവില്ല. അതിക്രമിച്ചു കയറിയ വ്യക്തിയല്ല അത്. മാതാപിതാക്കളുടേതായ ഉത്തരവാദിത്തങ്ങൾ മനസിലാക്കുകയാണ് ഒരു കുഞ്ഞിനെ സ്വാഗതം ചെയ്യുന്നതിൽ ആദ്യം വേണ്ടത്. accidental എന്ന പ്രയോഗം തന്നെ അനുചിതമാണ്. വേണ്ട ഒരുക്കം ഉത്തരവാദിത്വത്തിന്റെ കൂടി അടയാളമാണ്. ബലാത്കാരത്തിൽ ആണെങ്കിൽ അതിക്രമിച്ചുകയറുന്നതു അക്രമിയാണല്ലോ. ശിശു അതിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തം ഏൽക്കേണ്ടി വരുന്നത് ന്യായമല്ലല്ലോ. എങ്കിലും, അങ്ങനെ പറയുവാൻ എളുപ്പമല്ല. ഒരു അക്രമത്തിന്റെയും അവമാനത്തിന്റെയും ഇരയാക്കപ്പെട്ട സ്ത്രീ ആ തകർച്ചയിലൂടെ തന്നെ നടന്നു പോകേണ്ടതായിട്ടുണ്ട്. അപ്പോൾ ഒരു ശിശുവിന്റെ വ്യക്തിയിലേക്കുള്ള ആരോഗ്യപൂർണമായ വളർച്ച ഉറപ്പാക്കാൻ സമൂഹത്തിന്റെ കൂടി വലിയ പങ്കുണ്ട്. അത് ആ സ്ത്രീക്ക് ലഭിക്കേണ്ട സ്വീകാര്യത മുതൽ ആ ശിശുവിന്റെ സാമൂഹികമായ അംഗീകാരം വരെ ഉൾപ്പെടുന്നു. കൊല്ലപ്പെടാതിരിക്കുക എന്നത് മാത്രമല്ല ജീവനുവേണ്ടിയുള്ള നിലപാട്; മനുഷ്യനിലേക്കുള്ള വളർച്ച കൂടിയാണ്.

Prolife- prochoice സംഘർഷങ്ങൾ ചേരിതിരിവുകളുടെ രാഷ്ട്രീയത്തിന് ഉപകാരണമാക്കപ്പെടുമ്പോൾ വേണ്ട ലക്ഷ്യങ്ങൾ കാണപ്പെടാതെ പോകുന്നുണ്ട്. രാഷ്ട്രീയ നിലപാടുകൾ ആദർശങ്ങളുടെ പ്രതിരോധത്തിന് ശ്രമിക്കുന്നതിനാൽ പരസ്പരം കേൾക്കപ്പെടാൻ കഴിയാതാവുന്നു. പലപ്പോഴും നമ്മൾ പരാജയപ്പെടുന്നതും അവിടെത്തന്നെയാണ്. വിശ്വാസത്തിന്റെയും ജീവന്റെ മൂല്യത്തിനും അപ്പുറം ഞാൻ മുറുകെപ്പിടിക്കുന്ന നിലപാടുകൾക്ക് യോജിച്ചതോ അല്ലാത്തതോ ആയ ആദർശം എന്ന നിലയിലേക്ക് ഒരു പക്ഷേ അറിയാതെ തന്നെ പലതിനെയും നമ്മൾ തരംതിരിച്ചു സമീപിക്കാറുണ്ട്. അപ്പോൾ prolife എന്നത് antiabortion എന്നതിലേക്ക് മാറിയേക്കാം.

prolife കുറച്ചുകൂടി വിസ്തൃതമായ മാനങ്ങളിൽ കാണപ്പെടണം എന്നാണ് എന്റെ വ്യക്തിപരമായ അഭിപ്രായം. ജീവനെതിരെയുള്ള വെല്ലുവിളി ഇന്ന് തലമുറകൾക്കു ഭീഷണിയാണ്. ജീവന്റെ നിലനിൽപിന് തന്നെ അപകടമായ്ക്കുന്ന സമീപനങ്ങളാണ് നമ്മൾ സ്വീകരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. മണ്ണും വായുവും വെള്ളവും വിഷലിപ്തമാക്കി നമ്മൾ നമ്മെത്തന്നെ കൊല്ലുകയാണ്. കുടിക്കാൻ വെള്ളമില്ലാതെ പിടഞ്ഞുവീഴുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ അവസ്ഥ ആലോചിച്ചു നോക്കൂ. സാമൂഹികഘടനകൾ തീർക്കുന്ന അനീതിയും ദാരിദ്ര്യവും മൂലം കൊല്ലപ്പെടുന്ന എത്രയോ ശിശുക്കളുണ്ട്. വേണ്ടത്ര ആഹാരമില്ലാതെ മരിക്കുന്ന എത്രയോ അമ്മമാരും ശിശുക്കളുമുണ്ട്. പ്രതിരോധിക്കാനാവാതെ നിസ്സഹായരായി കൊല്ലപ്പെടുന്ന എത്രയോ മനുഷ്യരുണ്ട്. സമൂഹത്തിലെ അത്തരം അനീതിയുടെ സംവിധാനങ്ങളെ ചെറുക്കാൻ സാധിക്കുന്നെങ്കിലെ prolife നു അതിന്റെതായ അർത്ഥപൂര്ണതയുള്ളു. ഈ സാമൂഹികസാംസ്കാരിക സംവിധാനങ്ങൾ തിന്മകളെ സാമാന്യവത്കരിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് ആ അവസ്ഥകൾ സംസ്കാരത്തിന്റെ ഭാഗമാകുന്നതും ജീവനെ തടഞ്ഞു വയ്ക്കുന്നതും. അത് കൊണ്ടാണ് നമ്മൾ ഒരു മരണ സംസ്കാരത്തിലാണ് ജീവിക്കുന്നതെന്ന് ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ മാർപാപ്പ പറഞ്ഞത്.

പലവിധത്തിലുള്ള സാംസ്കാരികപ്രവണതകൾ എങ്ങനെ രൂപപ്പെടുന്നു, അതിന്റെ അർത്ഥവ്യാപ്തിയെന്താണ്, അതിന്റെ പ്രസക്തിയെന്താണ്, അവക്കുള്ള സ്വീകാര്യത എന്ത് കൊണ്ട്, ആ സ്വീകാര്യത നമ്മോടു എന്ത് പറയുന്നു, പാടെ അവഗണിക്കാതെ കാര്യമായെടുക്കേണ്ട എന്തെങ്കിലും ഘടകങ്ങൾ അതിലുണ്ടോ, എന്റെ മുൻവിധികൾ അവയിൽ പരിഗണിക്കാതെ വിട്ടുകളയുന്ന ഘടകങ്ങൾ ഉണ്ടാകുമോ, അവയെക്കുറിച്ച് കൂടുതൽ അന്വേഷിക്കുവാനുള്ള തുറവിയും വിശകലനം ചെയ്യാൻ ഉള്ള സ്വാതന്ത്ര്യവും എനിക്കുണ്ടോ തുടങ്ങി പല തരത്തിൽ കൂടുതൽ ധ്യാനിക്കാവുന്നതാണ്.