അനീതിക്കും അസത്യത്തിനും നേരെ, ദൈവകൃപയുടെ ഒരു കണ്ണാടി ഉയർത്തിപ്പിടിക്കുകയാണ് പ്രവാചകന്റെ ദൗത്യം. പോരടിക്കുന്നവർക്കിടയിൽ സമാധാന വാക്കുകൾ പറയുന്നത് പരിഹാസ്യവും അസംബന്ധവുമായി വിധിക്കപ്പെട്ടേക്കാം, അത് രക്തസാക്ഷിത്വം പോലെ വെല്ലുവിളിയാണ്.
ഒരിക്കൽ, ആൾദൈവങ്ങളായി ചമഞ്ഞാടിയ പൊയ്മുഖങ്ങൾ ചേതനയില്ലാത്ത വിഗ്രഹങ്ങളായിരുന്നെന്നു വെളിപ്പെടുമ്പോൾ ജനം സംഭ്രമിക്കും, നിർവീര്യരാകും. അപ്പോൾ പ്രവാചകന്റെ ശക്തമായിരുന്ന വാക്കുകൾ ആശ്വാസത്തിന്റെയും പ്രത്യാശയുടേതുമാകുന്നു. അപ്പോഴും അത് ദൈവകൃപയുടെ കണ്ണാടി തന്നെ. പ്രവാചകൻ മാസ്മരികത എടുത്തണിയുന്നെങ്കിൽ ബിംബങ്ങളായി കുറച്ചു കാലം തിളങ്ങി പതിയെ ദ്രവിച്ചു തുടങ്ങും. എന്നാൽ യഥാർത്ഥ പ്രവാചകൻ ദൗത്യം പൂർത്തിയാക്കി മറഞ്ഞു പോകുന്നു. തന്റെ നിഴൽ പോലും തേടപ്പെടുവാൻ അയാൾ ആഗ്രഹിച്ചേക്കില്ല. ദൈവ പരിപാലനയുടെ ചിറകുകൾ കാണിച്ചു കൊടുക്കാൻ മറ്റൊരു കണ്ണാടിയുമായി വേറൊരാൾ തീർച്ചയായും ഉണ്ടാകും.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ