ഉത്ഥിതനായ കർത്താവിന് ശക്തിയില്ലാത്തതു കൊണ്ടാവണം പുതിയ സുരക്ഷാസങ്കേതങ്ങൾ ആവശ്യമാണെന്ന് മഹാപുരുഷർക്ക് തോന്നുന്നത്. അവരും അവർക്കു സ്തോത്രമാലപിക്കുന്നവരും കൂടി, സാമാന്യവിശ്വാസത്താടുകൂടി കാര്യങ്ങൾ കാണാൻ ശ്രമിക്കുന്ന സാധാരണ ജനത്തിന്റെ വിശ്വാസം തകർക്കുകയാണ്; രാഷ്ട്രരെയപ്രേരിതമായ പ്രസ്താവനകളും സ്പർദ്ധാജനകമായ ഇടപെടലുകളും അവരിലുണ്ടാക്കുന്ന ധാർമ്മിക മൂല്യ തലങ്ങളിലെ സംഘർഷങ്ങൾ ജനത്തിനുതന്നെ നാശകാരികളാണ്. അവർ തുറന്നു കൊടുക്കുന്ന പുതിയ സുരക്ഷാസങ്കേതങ്ങളിൽ വിശ്വാസം നഷ്ടപ്പെടുന്നു, ഈ മഹാപുരുഷരിൽത്തന്നെയുള്ള വിശ്വാസം ഇല്ലാതാക്കുന്നു, മഹാപുരുഷർക്കുള്ള പിന്തുണയും പ്രതിരോധവും കൂടി വരുംതോറും ഈ സംവിധാനം മുഴുവൻ അത്തരത്തിലുള്ളതാണെന്ന ചിന്ത വളരുന്നതിനാൽ സഭയിൽത്തന്നെയുള്ള വിശ്വാസം നഷ്ടപ്പെടുന്നു.
പറഞ്ഞത് സാധാരണ വിശ്വാസികളെക്കുറിച്ചാണ്. ശരിയും തെറ്റും വേർതിരിക്കാൻ ശ്രമിക്കാത്ത ക്രിസ്തീയതാ-ഭക്തരെക്കുറിച്ചോ മഹാപുരുഷഭക്തരെക്കുറിച്ചോ അല്ല. ആ സുരക്ഷാസങ്കേതത്തിൽ കയറുന്നവരെല്ലാം രക്ഷിക്കപ്പെടും എന്ന ഒരു പൊതുതത്വം നിലനിൽക്കുന്നു എന്നത് സത്യമാണ്. എന്നാൽ, എന്തിൽ നിന്ന് രക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു, എങ്ങനെയുള്ള സുരക്ഷിതത്വത്തിലേക്കു നയിക്കുന്നു എന്നത് പ്രധാനമാണല്ലോ. സുരക്ഷയുടെ കൂടാരത്തിലേക്ക് കയറിപ്പോയ ഒരു മഹാപുരോഹിതനല്ല ക്രിസ്തു, അവൻ കൂടാരത്തിനു പുറത്തു വെച്ച് സഹിച്ചു. സഹിക്കുക എന്നതാണ് ജീവിത ലക്ഷ്യം എന്നതല്ല, നീതിയും നന്മയും ഉറപ്പാക്കുന്നു എന്നതാണ് പ്രധാനം. അപ്പോൾ ആ വ്യാജസുരക്ഷകൾ ശിഥിലമാക്കുന്നവയാണെങ്കിൽ, ആ കൂടാരത്തിലേക്കു കയറാൻ പ്രമാണിമാരോടൊപ്പം ആളുകളുണ്ടാവില്ല. ഓരോരുത്തർക്കും അവരുടേതായ രാഷ്ട്രീയ താല്പര്യം ഉണ്ടാവാം. അത് അവരുടെ വ്യക്തിപരമായ ആദർശങ്ങൾക്കും ധാർമ്മികബോധത്തിനും അനുപാതികമായിരിക്കാം. എന്നാൽ വിശ്വാസത്തെയോ സാമുദായികബോധത്തെയോ വളച്ചൊടിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു സമൂഹത്തെമുഴുവൻ രാഷ്ട്രീയധ്രുവീകരണത്തിലേക്കു നയിക്കുന്നത് വഞ്ചനയും ക്രൂരതയുമാണ്. അത് സാധ്യമാണെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. എന്നാൽ ഇന്ന് നിലവിലുള്ള വിഭജനങ്ങളോട് കൂടെ പരിഹരിക്കാനാവാത്ത വിഭജനങ്ങൾ അത് സഭക്കുള്ളിൽ സൃഷ്ടിക്കും എന്നുള്ളതിൽ സംശയമില്ല.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ