മറ്റു മതവിശ്വാസങ്ങളിലെ ആത്മീയമായവയെയും ഉത്ഭവപ്രേരകമായ ഘടകങ്ങളെയും അറിയാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് തീർത്തും നല്ലതാണ്. കാരണം, ആ കാലഘട്ടത്തിന്റെ ഹൃദയത്തിൽ ഒരാൾക്കോ ഒരു സമൂഹത്തിനോ ലഭിച്ച ആന്തരിക പ്രചോദനമാണ് ആ ഉത്ഭവപ്രേരണ. അതിനെ ഇന്നിന്റെ അനുഭവതലങ്ങളിലേക്കു നമ്മുടെ ഹൃദയത്തിൽ ലഭിക്കുക എന്നതാണ് നമുക്ക് സാധിക്കേണ്ടത്.
കാലാകാലങ്ങളായി പ്രപഞ്ചത്തെയും മനുഷ്യചരിത്രത്തെയും നയിക്കുന്ന ആന്തരിക നന്മയായ വചനം നൽകിയ പ്രചോദനങ്ങൾ അവയിലുണ്ട്. മറ്റൊരു സംസ്കാരത്തിൽ വേറൊരു തരത്തിൽ അവതരിപ്പിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്നതുകൊണ്ട് അവയെ നിഷേധിക്കേണ്ടതായില്ല. അവയിലെയും സാംസ്കാരിക അംശങ്ങളും തത്വചിന്തകളും ആന്തരിക പ്രചോദനങ്ങളിൽ നിന്ന് വേർതിരിച്ചറിയണമെന്നതു പ്രധാനമാണ്. ആന്തരികമായ ഉൾകാഴ്ചകളിൽ മതങ്ങൾക്ക് പരസ്പരം കാണുവാനും, പരസ്പരം ബലപ്പെടുത്തുവാനും കഴിയും. നന്മകളിൽ ആനന്ദിക്കുവാനും കഴിയും.
ഒരു പക്ഷേ പഠിക്കാൻ ശ്രമിച്ച് ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായവർ അന്വേഷിച്ചു പോകുന്നത് മതത്തെയാണ്. മതം ഒരു രൂപഘടനയാണ്, ഐതിഹ്യങ്ങളും ആരാധനാരീതികളും പാരമ്പര്യങ്ങളും ഒക്കെച്ചേർന്നത്. എന്നാൽ അവയിൽ ആഴത്തിലുള്ള ആന്തരിക പ്രചോദനമുണ്ട്. അത് ആരെയും ഒന്നിൽ നിന്ന് മറ്റൊന്നിലേക്കു വശീകരിച്ചു മാറ്റുന്നില്ല, മറിച്ച് സ്വന്തം ബോധ്യങ്ങൾക്കു ആഴങ്ങൾ നൽകും.
തനിക്കു അസ്തിത്വം നൽകി പരിപാലിക്കുകയും സകലതിനെയും അതിന്റെ പൂർണതയിലേക്ക് നയിക്കുകയും ചെയുന്ന ദൈവത്തെ സകല സൃഷ്ടിയും തിരിച്ചറിയും. എങ്ങനെയെന്ന് നമുക്കറിയില്ല. പക്ഷെ അത് അതിരു നിശ്ചയിച്ചു പങ്കുവയ്ക്കപ്പെടുന്ന പേരുകളിലാവില്ല.
ലോകം മുഴുവൻ സ്വന്തം കാൽചുവട്ടിലാക്കാമെന്ന അധികാരമോഹത്തിൽ, സാംസ്കാരിക സംഘർഷങ്ങൾ അനിവാര്യമാണ്. മതത്തിന്റെ പുറംമോടി ധരിച്ചാക്രമിക്കുമ്പോൾ അത് മതമായല്ല രാഷ്ട്രീയലക്ഷ്യങ്ങളുമായാണ് മുന്നോട്ടു പോകുന്നത്. ഈ കാലത്ത് സാമ്പത്തികമേല്കോയ്മയാണ് കൂടുതലും ലക്‌ഷ്യം. തികച്ചും ഉദാത്തമായ വാദഗതികളാണ് സംഘർഷങ്ങൾക്ക് നൽകപ്പെടുന്ന ന്യായങ്ങൾ. ജനാധിപത്യമൂല്യങ്ങൾ, സ്വാതന്ത്ര്യം തുടങ്ങിയവ ഒരു ഭാഗത്തു നിൽകുമ്പോൾ ധാർമികത, ദൈവബോധം വിശ്വാസസംരക്ഷണം തുടങ്ങിയവയാണ് വേറൊരു വിഭാഗം. ഈ മൂല്യങ്ങൾ സത്യസന്ധമായി നിലനിർത്തപ്പെട്ടിരുന്നെങ്കിൽ അത് മാനവികതയെ ആഴപ്പെടുത്തുമായിരുന്നു. എന്നാൽ സ്ഥാപിത താല്പര്യങ്ങൾക്കുവേണ്ടി ഇവ വാദഗതികളായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുമ്പോൾ അവയുടെ പേരിൽ വളർത്തപ്പെടുന്ന ശത്രുതയും വിദ്വേഷവും നമ്മെത്തന്നെ കാർന്നു തിന്നുകയാണ്.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ