സമയത്തിന്റെ അന്ത്യം

സമയത്തെ ഒരു രേഖ പോലെ കാണുന്ന സംസ്കാരങ്ങൾ അവരുടെ മിത്തുകളിലും എഴുതുകളിലും ലോകാവസാനം സമയത്തിന്റെ അന്ത്യം കൂടിയായി കാണുന്നു. അവിടെ ഒന്നിന് ശേഷം ഒന്നായി വന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സംഭവങ്ങളുടെ ഒരു നിരയാണ് സമയം. അവയിൽ ഒരു തുടക്കമോ വേർതിരിക്കുന്ന സമയമോ ഉണ്ടാകാറുണ്ട്. ഉദാ. സൃഷ്ടി, പുറപ്പാട്, ക്രിസ്തു സംഭവം, ... ഈ ഘടന നില നിൽക്കുമ്പോഴും എഫേസോസുകാർക്കും കോളോസോസുകാർക്കും ഉള്ള ലേഖനങ്ങളിൽ കുറച്ചു കൂടി ക്രിസ്തുസ്വഭാവമുള്ള സമയം കാലം ചരിത്രം എന്നിവ ധ്യാനിക്കപ്പെടുന്നതായി കാണാം. അവിടെ അൽഫയും ഒമേഗയും തുടക്കവും ഒടുക്കവും അല്ല, ഉറവിടവും പരിപൂർത്തിയുമാണ്. സമയത്തിന്റെ അവസാനത്തേക്കാൾ ക്രിസ്തുരൂപീകരണമാണ് വളർച്ചയും ലക്ഷ്യവും. വ്യക്തികളിൽ ഉള്ള രൂപീകരണം മാത്രമല്ല സകല സൃഷ്ടിയും ആ വളർച്ചയിൽ തന്നെയാണ്. ക്രിസ്തുവിന്റെ പ്രാപഞ്ചിക മാനവും സൃഷ്ടിയുടെ ക്രിസ്തുമാനവും ഇനിയും ധ്യാനിക്കപ്പെടേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. 

യുദ്ധം ഭൂകമ്പം പ്രകൃതിദുരന്തങ്ങൾ തുടങ്ങിയവ സംഭവിക്കുമ്പോൾ ഉണ്ടാകുന്ന ഭീതി ലോകാവസാന വ്യാഖ്യാനങ്ങളിലേക്കു തിരിക്കുന്ന പ്രവണത എന്നും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടെന്നത് ശരിയാണ്. എന്നാൽ, 'ബൈബിൾ മാത്രം' എന്ന അടിസ്ഥാനതത്വത്തിന്റെ തന്നെ ഭാഗമായി 'fulfillment of biblical prophesies' ആനുകാലിക സംഭവങ്ങളിൽ കണ്ട് അവതരിപ്പിക്കുന്നത് evangelical preaching ന്റെ ഭാഗമായി വളർന്നതാണ്. അത് എങ്ങനെ അതേ പോലെ നമുക്കും കാലത്തിന്റെ അടയാളങ്ങളായി എന്നും  അതേ മാതൃകയിൽ മാതാവിന്റെയും യേശുവിന്റെയും സന്ദേശങ്ങളിൽ വന്നു ചേർന്നു എന്നും പരിശോധനാ വിധേയമാക്കാവുന്നതാണ്.