കർത്താവ് ഭരണം നടത്തുന്നു

കർത്താവ് ഭരണം നടത്തുന്നു, സൃഷ്ടികളെല്ലാം ആനന്ദിക്കട്ടെ (സങ്കീ 97: 1) 

ദൈവം തന്റെ ജ്ഞാനം സകല സൃഷ്ടവസ്തുക്കളിലും ഉൾച്ചേർത്തിരിക്കുന്നു. അവർണ്ണ്യമാം വിധം ആ ജ്ഞാനം സൃഷ്ടിയെ മുന്നോട്ടു കൊണ്ട് പോവുകയും ആ ജ്ഞാനം വെളിപ്പെടുത്തിത്തരുകയും ചെയ്യുന്നു. ആന്തരികമായ പ്രേരണയായി സകലതും നയിക്കപ്പെടുന്നു. പരിമിതികളും ധന്യതയും, ദാരിദ്ര്യവും ധനികതയും അവയിലുണ്ട്. എന്നാൽ അവ പരസ്പരം പൂർണമാകുന്നു. ഹൈഡ്രജന് നഷ്ടമോ ഓക്സിജന് ലാഭമോ അല്ല, ജലകണികയിലെ പുളകമാണ് ആനന്ദം. സൃഷ്ടികളെല്ലാം ആനന്ദിക്കട്ടെ. ലളിതമായവയില്ലാതെ സങ്കീർണമായവക്ക് നിലനില്പില്ല, സങ്കീര്ണമായവയിൽ ലളിതമായവ അവയിലെ ഇനിയും വിടരുന്ന ആന്തരികത വെളിപ്പെടുത്തുന്നു.

മനുഷ്യനെയും ആന്തരികമായി നയിക്കുന്ന ജ്ഞാനമാണ് നമ്മെ നമ്മളാക്കുന്നത്.  സ്വാഭാവികതയിൽ മാത്രമല്ല, ബോധത്തിലും പ്രപഞ്ചത്തിനു വിരുന്നായി നൽകപ്പെട്ട സ്വത്വഗുണങ്ങളെ ആന്തരികതയിൽ നമ്മൾ ആഘോഷമാക്കുന്നു. ദൈവരാജ്യം നിങ്ങളുടെ ഇടയിലാണ്. കുറവുകളിൽ സ്നേഹം പകരാൻ, നീതിയുടെ വിശപ്പും ദാഹവും ഉള്ളിൽ വഹിക്കാൻ, വിലാപങ്ങൾക്ക് ആശ്വാസം നൽകാനും സ്വീകരിക്കാനും, സഹനങ്ങളിൽ കരുത്തു സൂക്ഷിക്കാൻ, അകൽച്ചകൾക്കു പകരം സമാധാനം സൃഷ്ടിക്കാൻ നല്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന ആന്തരിക ജ്ഞാനം നമ്മെ നയിക്കേണ്ട മാർഗനിർദേശവും നീതിയുമാണ്. ഉചിതവും ന്യായവുമായ ബാക്കിയെല്ലാം  അവയോടൊപ്പം വന്നു ചേരും. 

ദൈവരാജ്യം, വിശുദ്ധി തുടങ്ങിയവ അകന്നു നിൽക്കുന്ന മരീചികയല്ല. ആന്തരികമായി നൽകപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന  സത്യമാണ്. അതിന്റെ പ്രകാശനമാണ് പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ ഫലങ്ങളായി നമ്മൾ ധ്യാനിക്കുന്ന ഗുണങ്ങൾ. ദൈവരാജ്യത്തിന്റെ ഈ വിരുന്ന് നമുക്കുള്ളിൽ കണ്ടെത്താനായിട്ടുണ്ടോ? ചുറ്റുമുള്ളവരിൽ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ? ഇനി ഇതൊന്നുമല്ലെങ്കിൽ കുരുവികളെയോ, കൊച്ചരുവികളെയോ മലകളെയോ അടുത്ത് കാണാൻ ശ്രമിച്ചാൽ മതി. ത്യാഗങ്ങളും, കരുണയും, ആർദ്രതയും ബലിയും ഉയിർപ്പുമൊക്കെ അവിടെയുണ്ട്. ആ പ്രവാഹങ്ങളും ശക്തിയും, കനിവുമൊക്കെ നമ്മിലുണ്ട്. മാനസാന്തരമെന്നത് ഈ നിർമ്മലതകളുടെ മനുഷ്യനാവുക എന്നതുതന്നെ. മനുഷ്യനാവുക എന്ന് പറഞ്ഞാൽ ഭൂമിയുടെ നൈർമല്യത്തിലേക്ക് തിരികെ നടക്കുകയെന്നതും. അവിടുത്തെ ഭരണം ഹൃദയത്തോടെ തേടുന്ന മനുഷ്യൻ, ആനന്ദിക്കുന്ന സൃഷ്ടിജാലങ്ങളും.