പാരമ്പര്യങ്ങളും മാറ്റങ്ങൾക്കു വിധേയമാണ്; അവ സ്ഥായിയല്ല.
അത്രമാത്രം ക്രിയാത്മകമായ ആന്തരിക അർത്ഥം ഈ കാലത്തിനു നൽകാൻ കഴിയുന്നുണ്ടെങ്കിലേ ഏതൊരു പാരമ്പര്യത്തിനും ഇന്നിന്റെ തലമുറയെ അവ ഉദ്ദേശം വയ്ക്കുന്ന ആഴങ്ങളിലേക്ക് നയിക്കാനാകൂ.
നിശിതമായ ചട്ടക്കൂടിലേക്ക് സ്ഥിരപ്പെട്ട, തുറക്കരുതാത്ത നിധിയായി സൂക്ഷിക്കപ്പെടുന്ന പാരമ്പര്യങ്ങൾ കാലങ്ങൾക്കു മുമ്പേ മൃതമാണ്. അവയെ എത്രമാത്രം ചേർത്ത് പിടിക്കുന്നെങ്കിലും, സ്വയം നിലനിൽപ്പിനായുള്ള ഏതാനം ദുരഭിമാനങ്ങളെയാണ് പാരമ്പര്യത്തിന്റെ ഭാഷയിൽ നിലനിർത്തപ്പെടുന്നത്.
പാരമ്പരാഗതമെന്നു സ്വയം വിളിക്കുന്ന ഒരു സമൂഹം പോലും ഒരു സമയത്തിന്റെ മാറ്റത്തിന്റെ ഫലമാണ്.
പ്രേരകശക്തിയാകുന്ന പാരമ്പര്യങ്ങൾ സ്ഥിരപ്പെടുത്തുകയല്ല, പുഷ്ടിപ്പെടുത്തുകയാണ് ചെയ്യുക. സമൂഹത്തെ അടച്ചു കളയുകയല്ല, തുറന്ന് പ്രശോഭനീയമാക്കുകയാണ് ചെയ്യുക. അതുകൊണ്ട് അത് കാലത്തിനനുസരിച്ച് ജീവസ്പർശിയായ മറ്റു മാറ്റങ്ങൾക്ക് വഴിതെളിക്കും.
പാരമ്പര്യങ്ങളിൽ വചനത്തിന്റെ സത്യമുണ്ടെങ്കിൽ, അവയിലെ ദൈവനിവേശിതത്വം നമ്മോടൊത്തു കാലത്തിൽ സഞ്ചരിക്കും. ഇല്ലെങ്കിൽ പഴമയിലെവിടെയോ നമ്മൾ നമ്മെത്തന്നെ കൊളുത്തിയിടും.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ