ഏതെങ്കിലും വംശത്തെയോ ജാതിയെയോ മതത്തേയോ കണ്ടുകൊണ്ട് അപലപിക്കപ്പെടേണ്ടതല്ല ഏതു ഹത്യയും. വിശ്വാസങ്ങളേക്കാൾ വംശീയവും സാമ്പത്തികവും രാഷ്ട്രീയവുമായ കാരണങ്ങൾ അവക്ക് പിറകിലുണ്ട്. കഴുത്തിന് കഠാര വയ്ക്കുന്നത് മാത്രമല്ല ഹത്യ. ജീവിക്കാൻ അനുവദിക്കാത്ത സ്ഥിതിയുണ്ടാക്കുന്നതെന്തും കൊല തന്നെയാണ്. 'സമാധാനത്തിനുവേണ്ടിയെന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് യുദ്ധം നടത്തുന്നവർ, ആയുധവില്പന നടത്താൻ സംഘർഷങ്ങളുണ്ടാക്കി ആയിരങ്ങളെ പട്ടിണിയിലാക്കുന്നവർ, മണ്ണിനെയും വായുവിനെയും, ജലത്തെയും കൊലചെയ്യുന്നവർ എല്ലാം കൊലയാളികളാണ്. മനുഷ്യന്റെ മാത്രമല്ല ജീവന്റെ തന്നെ അന്ത്യം കുറിക്കുന്ന നയങ്ങൾ അനുവദിക്കുന്ന 'നല്ല' മുഖങ്ങൾ, അവർ ഏതു തിരുഗ്രന്ഥം ഉയർത്തിപ്പിടിച്ചാലും, കൊലയാളികൾ തന്നെ. "നിങ്ങളുടെ കുഞ്ഞുങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി വിലപിക്കുവിൻ" എന്നതിന് ഇന്ന് പ്രാപഞ്ചികമായ അർത്ഥമുണ്ട്.
ആധുനികത മനുഷ്യനെ അകറ്റിയത് ദൈവത്തിൽനിന്നല്ല, ഭൂമിയിൽനിന്നാണ്. യാന്ത്രികതയും ലാഭക്കണക്കുകളും പുതിയ ആത്മീയതയായി. ഭൂമിയുടെ ആത്മാവിനെ ഉരിഞ്ഞെടുത്തപ്പോൾ സ്വയം നിർജ്ജീവരാകുകയാണവർ. പരിശുദ്ധിയുടെ അനുഭവം ഭൗമജനികമായിത്തന്നെയാണ് ദൈവം നമ്മിൽ നിറക്കുന്നത്. പൂക്കളും സുഗന്ധവും ഇളംകാറ്റും ആർദ്രതയുമെല്ലാം ദൈവികഭാവങ്ങളുടെ ആദ്യസ്പര്ശങ്ങളാണ്. മനുഷ്യന് സ്വന്തം ആത്മാവിനെ തിരികെനേടാൻ ധ്യാനത്തോടെ നോക്കേണ്ടത് മണ്ണിലേക്കാണ്. സ്വന്തം ഉത്ഭവങ്ങളും, മറ്റുള്ളവയുമായുള്ള ബന്ധങ്ങളും അറിയാൻ. ഈ ഭൗമബന്ധങ്ങളെ ഹൃദയത്തോട് ചേർക്കാനുതകുന്ന പ്രബോധനങ്ങളും ഭക്തിചര്യകളുമാണ് ഇനിയുള്ള മതാത്മകതയ്ക്കും ആത്മീയതക്കും കാതലാവേണ്ടത്. അതില്ലാത്തവ, ദൈവത്തെ മാത്രമല്ല ജീവനെത്തന്നെ നിഷേധിക്കുന്നവയാകും.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ